بهینه سازی راهکارهای توسعه کم اثر در مدیریت رواناب های سطحی شهری

مدیریت مناسب سامانه های کنترل سیلاب شهری می تواند به کاهش خطرات و خسارت سیلاب در مناطق شهری، بهبود کمیت و کیفیت منابع آب در دسترس، بهبود شرایط اکوسیستم و محیط زیست و همچنین، کاهش قابل ملاحظه هزینه ها بینجامد. در این مقاله، به منظور بازطراحی سامانه های زهکشی رواناب های سطحی شهری، الگویی بر پایه راهکارهای توسعه کم اثر (LID-BMPs ) ارائه شده است. در این راستا، برای شبیه سازی رواناب های سطحی حوضه سیل برگردان شرق تهران، از مدل SWMM استفاده شده است و با مرتبط کردن این مدل با یک مدل بهینه سازی بر پایه الگوریتم ژنتیک (NSGA-II )، مکان یابی و تعیین مساحت بهینه اجرای راهکارهای توسعه کم اثر انجام شده است. طبق نتایج به دست آمده، با اعمال سناریوی بهینه، مشاهده شد که حجم سیلاب ایجاد شده در نتیجه بارش طراحی از حدود ۷۰۰ هزار مترمکعب به صفر کاهش پیدا کرد.