بررسی ویژگی های "منظر" در معماری هورامان

محیط و منظر در اشکال طبیعی و انسانساخت، بیانی آشکار و دیدنی از مجموعه فعالیتها، توقعات و ملازمات ساکنان آن محیط میباشد. منظر به یک معنا بر فضای ملموس و رویت پذیر محیط پیرامون، که شامل محیط طبیعی و انسان ساخت میشود، اطلاق می گردد، و در معنای دیگر، دلالت بر ذهنیتی مطلوب دارد که به واسطه ی مواجهه ی انسان با فضای کالبدی محیط پیرامونش، نقش می بندد. اما گسترش شتابان سکونتگاه های انسانی طی ۵۰ سال اخیر در کشور که از انگاره های رایج توسعه در جهان ناشی شده، شیوه سکونت و شکل گیری کالبدی سکونتگاه ها را دگرگون ساخته است. این رشد طی سه دهه اخیر سبب شده است که ساخت فضایی کالبدی سکونتگاه های روستایی نیز به موازات شهرها مورد تغییر و دگرگونی شدید قرار گیرد. براین اساس، در پژوهش حاضر، با هدف درک وضعیت موجود و ارائه راهکاری مشخص برای آینده، با روش توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و نیز مشاهدات میدانی، الگوها و ویژگی های نظام منظر در معماری هورامان تخت شناسایی و تدوین گردید. بخش نهایی این مقاله نشان میدهد که در هورامان، محیط انسان ساخت در یک بستر طبیعی و در تعامل و سازگاری کامل با عوامل و عناصر آن، و با در نظر گرفتن ملاحظات هنری و زیبایی شناختی شکل گرفته است، و منظر عمومی در ترکیبی هم آوا با طبیعت قابل رویت است. در چنین مکانهایی، تحقق خاطره انگیزی و اجتماع پذیری میسر خواهد کرد.