عبدالله افندی بوسنوی (۹۹۲-۱۰۵۴ه) و رساله سر یقین او

عبدالله بوسنوی، از عارفان قرن یازدهم هجری است که تاثیر بسیاری بر گسترش فرهنگ اسلامی در منطقه بالکان داشته است. وی صاحب آثار بسیاری در عرفان نظری است که مهم ترین آنها شرح فصوص است. وی رساله سر یقین را در تفسیر آیه شریفه ﴿واعبد ربک حتی یاتیک الیقین﴾ به رشته تحریر درآورد و در آن از مقام احمدی و معانی یقین سخن گفت و ضمن رد این دیدگاه که یقین به معنای موت است، با استناد به سخنان شیخ با کلنجار در کتاب مناقب العارفین جامی، یقین را به معنای مشاهده عین قدیم تفسیر نموده است. مقاله حاضر حاوی توضیحاتی درباره نگارنده این رساله و متن اصلی رساله است.