جایگاه علماء دینی در حکومت آل مظفر و چگونگی نقش آفرینی آنان

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 122

فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_CHIST-12-48_006

تاریخ نمایه سازی: 25 بهمن 1400

چکیده مقاله:

جایگاه علمای دین در حکومت آل مظفر و چگونگی نقش­آفرینی آنان                                                               جمشید نوروزی[۱] مزگان صادقی­فرد[۲]        چکیده امیران آل­ مظفر (۷۱۳-۷۹۵ق.) با بهره­گیری از ایدئولوژی دینی، برای کسب مشروعیت سیاسی، تثبیت حکومت و نیز رسیدن به مقبولیت عامه می­کوشیدند. انتشار و تثبیت ایدئولوژی دینی در تعامل با علمای دین دست­یافتنی بود. در دوره آل­ مظفر که روح مذهبی بر تمام مسائل سیاسی و اجتماعی سایه انداخته بود، حکام و علما روابطی دو سویه و بسیار نزدیک داشتند. اندیشمندان حوزه دین که انگاره­های اجتماعی قدرتمند داشتند، با حمایت حاکمیت و مساعدت وضعیت عمومی دوره آل مظفر، به قدرت قابل توجهی دست یافتند. سوال اصلی این پژوهش، جایگاه علمای دین در حکومت آل مظفر و چگونگی نقش­آفرینی آنها در این حکومت است. یافته­های این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر منابع کتابخانه­ای انجام شده، مبین آن است که عالمان دینی به­واسطه جایگاه و منزلت قابل توجه در این حکومت، افزون برعهده­داری نقش­های آموزشی و فرهنگی و نیز تصدی مناصب قضائی، ندرتا به وزارت هم دست یافتند؛ همچنین با نقش­آفرینی سیاسی، اموری همچون شفاعت بین گروه­های متخاصم در جنگ­های بی­شمار عصر فترت، صدور فرمان تکفیر بر ضد گروه­های مخالف حکومت و نیز حمایت از برخی تصمیمات امرای آل مظفر را عهده­دار شدند. به موازات این اقدامات علما، نقش برجسته سلاطین، شاهزادگان، وزراء و خواتین آل مظفر را در فعالیت­هایی مانند احداث مدارس، مساجد، کتابخانه­ها و تخصیص موقوفات شاهدیم که با هدف جلب نظر علما و گسترش تعالیم دینی در سطح جامعه انجام می­شد. آنچه از این­گونه تعاملات نصیب حکمرانان آل مظفر شد، مشروعیت یافتن حکام و تثبیت حکومت آنان بود. واژه­های کلیدی: آل مظفر، عالمان دینی، وزارت، قضاوت، تدریس، وعظ     [۱]. دانشیار گروه تاریخ دانشگاه پیام نور ، تهران، ایران( نویسنده مسئول) njamshid۱۳۴۶@gmail.com                                   [۲]. دکترای تاریخ ایران بعد از اسلام                         mozhgan.sadeghifard@yahoo.com تاریخ دریافت : ۹/۵/۱۴۰۰- تاریخ تایید ۲۳/۹/۱۴۰۰                                                            

نویسندگان

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Roemer,H.R(۱۹۸۶),The Cambridge History of Iran,The Timurid and Safavid periods, edired ...
  • Stephen, Album(۲۰۱۱),’Power and Legitimacy’ the coinage of Mubariz al Din ...
  • افشار، ایرج،(۱۳۷۴)، یادگارهای یزد(معرفی ابنیه تاریخی و آثار باستانی شهر ...
  • ابن بطوطه،(۱۳۷۶)، سفرنامه ابن بطوطه، ترجمه محمد علی موحد، ج۱، ...
  • ابن خلدون،(۱۳۹۰)، مقدمه ابن خلدون، ترجمه محمد پروین گنابادی، ج ...
  • ابن زرکوب،(۱۳۵۰)، شیرازنامه، به کوشش اسماعیل واعظ جوادی، تهران: بنیاد ...
  • ابن شهاب یزدی،تاج الدین حسن بن شهاب الدین حسین،(۸۰۲ق)، جامع ...
  • آیتی، عبدالحسین،(۱۳۱۷)، تاریخ یزد، یزد: نشر گلبهار یزد ...
  • بیانی، شیرین،(۱۳۸۱)، دین و دولت در ایران عهد مغول، جلد ...
  • پیروزان، هادی،(۱۳۹۸)، تاریخ اجتماعی شیراز در سده های هفتم و ...
  • جوینی، عطاملک، (۱۳۸۷)، تاریخ جهانگشای جوینی، مصحح محمد بن عبدالوهاب ...
  • حاتمی، محمدرضا،(۱۳۸۴)، بررسی و نقد مبانی مشروعیت حکومت از دیدگاه ...
  • حافظ، شمس الدین محمد،(۱۳۸۵)، دیوان حافظ از نسخه محمد قزوینی ...
  • حافظ ابرو، عبدالله بن لطف الله،(۱۳۸۰)، زبده التواریخ، محقق و ...
  • _________________(۱۳۷۵)، جغرافیای حافظ ابرو، محقق و مصحح صادق سجادی، جلد۳، ...
  • خواندمیر، غیاث الدین بن همام الدین،(۱۳۶۲)،حبیب السیر اخبار افراد بشر، ...
  • رشیدالدین فضل الله،(۱۳۷۳)،جامع التواریخ، چاپ محمد روشن و مصطفی موسوی، ...
  • رکن زاده، آدمیت،(۱۳۳۷)، دانشمندان و سخن سرایان فارس، جلد۱، تهران: ...
  • زرین کوب، عبدالحسین،(۱۳۹۴)، از کوچه رندان، تهران: سخن ...
  • سرآبادانی تفرشی، اکرم،(۱۳۸۹)، نظری بر دستاوردهای فرهنگی و تمدنی آل ...
  • سمرقندی،کمال الدین عبدالرزاق،(۱۳۸۳)،مطلع السعدین ومجمع البحرین،به اهتمام عبدالحسین نوایی،جلد۱،تهران:موسسه مطالعات ...
  • سید رکن الدین، (۱۳۴۵)، وقف نامه جامع الخیرات، ترجمه سید ...
  • حسینی فسایی، میرزا حسن، (۱۳۶۷). فارسنامه ناصری، تصحیح منصور رستگار ...
  • عبیدزاکانی،( ۱۳۴۳)، کلیات عبید زاکانی، مصحح عباس اقبال، شرح پرویز ...
  • عیسی بن جنید شیرازی،(۱۳۶۴)، تذکره هزار مزار(شدالازار فی خط الاوزار ...
  • فصیحی خوافی، احمد بن محمد،(۱۳۸۶)، مجمل فصیحی، تصحیح ناجی نصرآبادی، ...
  • غنی، قاسم،(۱۳۸۶)، تاریخ عصرحافظ(بحث در آثار و افکار و احوال ...
  • کاتب، احمد بن حسین بن علی،(۱۳۵۷)، تاریخ جدید یزد، به ...
  • کتبی،محمود،(۱۳۶۴)، تاریخ آلمظفر،محقق ومصحح عبدالحسین نوایی، تهران: امیرکبیر. ...
  • گدار، آندره و گدار، یدا و ماکسیم، سیرو، (۱۳۷۱)، آثار ...
  • لیمبرت، جان،(۱۳۸۷)، شیراز در روزگار حافظ(شکوهمندی شهر ایرانی در قرون ...
  • نطنزی، معین الدین،(۱۳۸۳)، منتخب التواریخ معینی، به اهتمام پروین استخری، ...
  • وزیری کرمانی، احمد علی خان، (۱۳۸۵)، تاریخ کرمان، تصحیح و ...
  • مستوفی بافقی،محمدمفید،(۱۳۸۵)، جامع مفیدی، محقق ومصحح ایرج افشار، ج ۲ ...
  • میرحسینی،محمدحسن،(۱۳۸۷)،آل مظفر، تهران: دفتر پژوهش های فرهنگی ...
  • میرخواند، محمد بن سید برهان الدین،(۱۳۳۹)، روضه الصفاء فی سیرت ...
  • غزالی، امام محمد بن محمد،(۱۳۷۲)،احیاء علوم الدین، ترجمه مویدالدین خوارزمی، ...
  • بارتولد، و.و،(۱۳۶۶)، ترجمه کریم کشاورز، جلد۱، تهران: آکاه ...
  • نخجوانی،(۱۹۶۴)،دستورالکاتب فی تعیین المراتب، به اهتمام علی اوغلی زاده، مسکو: ...
  • آذربایجان. نطنزی،معین الدین، (۱۳۳۶). منتخب التواریخ معینی، تصحیح اوژن اوبن، ...
  • هنرفر، لطف الله،(۱۳۴۴)، گنجینه آثار تاریخی اصفهان، اصفهان: کتابفروشی ثقفی. ...
  • یزدی، شرف الدین،( ۱۳۸۷)، ظفرنامه، ویراستاران عبدلحسین نوایی و سید ...
  • منابع عربیابن حجرالعسقلانی،(۱۳۱۴)، الدرر الکامنه فی اعیان المائه الثامنه»، مجلد ...
  • جنید شیرازی، معین الدین ابولقاسم،(۱۳۲۸)، شدالازار فی حط الاوزار عن ...
  • نمایش کامل مراجع