اثربخشی آموزش حکمت ها و آموزه های روان شناختی نهج البلاغه بر رضایت از زندگی و کاهش اضطراب، استرس و افسردگی نوجوانان

هدف اصلی این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش حکمت­ها و آموزه­های روان­شناختی نهج­البلاغه بر رضایت از زندگی و کاهش اضطراب، استرس و افسردگی نوجوانان بود. روش پژوهش، آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این مطالعه، کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه (پایه دوازدهم) شهرستان اردبیل در نظر گرفته شدند. بدین منظور تعداد ۴۰ نفر از دانش آموزان، بر اساس نمونه در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردید. دانش آموزان در نظر گرفته شده با تکمیل مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (DASS-۲۱) و مقیاس چند جنبه­ای رضایت از زندگی دانش آموزی، یک بار قبل و یک بار بعد از اجرای جلسات آموزشی در این پژوهش شرکت نمودند. در این مطالعه آموزه­های روان شناختی نهج البلاغه طی ۱۰ جلسه به گروه آزمایش، آموزش داده شد، اما گروه کنترل هیچ برنامه آموزشی را دریافت نکرد. بعد از جمع­آوری داده­ها، نتایج توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. برای تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده گردید. نتایج نشان داد که آموزش حکمت­ها و آموزه­های روان­شناختی نهج البلاغه، میانگین نمرات رضایت از زندگی در گروه آزمایش به طور معناداری افزایش و میانگین نمرات اضطراب، استرس و افسردگی آنان کاهش یافته است. با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه، می توان گفت آموزش آموزه­های روان شناختی نهج البلاغه به صورت گروهی، روش موثری در ارتقای سلامت روان­شناختی و کاهش اضطراب، استرس و افسردگی نوجوانان است.