رهیافت هدف غایی تربیت در قرب به سوی خدا

در دنیای امروز مردم به دنبال روش صحیح تربیت برای فرزندان خود می باشند اما خیلی سال های قبل، اسلام در کلام وحی سخنانی را بیان نموده است که محققان و دانش پژوهان عرصه جدید هنوز به اندکی از آن دست یافته اند. قرآن کریم برای هر یک از اعضای خانواده نقش، جایگاه و حقی معین کرده است تا انسان در سایه حفظ حریم آن ها به سعادت دست یابد و سعادت انسان چیزی جز تقرب به خداوند متعال نیست. نقشی که تربیت در رسیدن آدمی به مقام قرب الهی دارا می باشد نمی توان نادیده انگاشت. چه بسا با به کارگیری تربیت صحیح دینی استعداد های انسان شکوفا می گردد و انسان مراتب کمال طی خواهد نمود ومقرب درگاه حق می گردد.این نوشتار بر آن است، با جستجو در آیات و منابع معتبر با روش توصیف و بیان آنچه جمع آوری شده، تقرب به سوی خدا را به عنوان هدف غایی و نهایی تربیت بشر به همگان معرفی و آثار به وجود آمده از مقام قرب الهی را جلوه گر نماید. قرب الهی از انواع قرب معنوی است که انسان با اختیار و اراده ی خود آن را بر می گزیند و حقیقتی جز به کمال رسیدن انسان ندارد، همچنان دارای آثار بی شماری در زندگی فرد می باشد. آیات قرآن کریم بر این مهم تاکید می ورزند که خداوند متعال خود خواهان تقرب بندگان به درگاه یزدان پاک می باشد و راه های وصول به آن را برای بندگان بیان نموده است.