طراحی و تبیین الگوی ساختاری حکمرانی عادلانه با تمرکز و تاکید بر تنوع اقوام در ایران

در طول تاریخ، حکومت ها و ساختار های حکمرانی بسیاری شکل گرفته اند؛ حکمرانی هایی با مشخصه های گوناگون که گاه با تکیه بر ویژگی های مطلوب خویش راهنمای نسلهای آینده شده و جوامع پس از خود را شکل داده اند وگاهی در قالب ملل ی فاقد تشکل و کم بهره از خردجمعی، به دلیل ضعف مدیریت و سوء تدبیر منقرض شده، از اذهان و یادها محو شده و به تاریخ پیوسته اند. بنابراین سوالی شکل می گیرد مبنی بر اینکه «عوامل و الزاماتی موجب می گردد که با وجود تنوع اقوام و فرهنگ ها ملتی واحد و خردمند شکل گیرد و تداوم یابد؟ و در جهت توسعه همه جانبه و با همزیستی مسالمت آمیز گام بردارد؟» در مقاله ی حاضر، با هدف پاسخ به پرسش فوق، تلاش شد با تحلیل پارامترهای تاثیرگذار بر قومیت ها درحوزه ی ساختاری و حکمرانی عادلانه و خوب و با استفاده از روش نظریه پردازی داده بنیاد و تحلیل محتوا، عوامل و راهبردهای تداوم بخش موجودیت آن بازشناسی شوند، و بدین ترتیب الگویی متشکل از سه جزء ؛ تدوین و طراحی گردید. به منظور ارزیابی، تعدیل و اصلاح الگوی طراحی شده، با استفاده از روش دلفی و ضمن مراجعه به خبرگان آگاه در زمینه ی پژوهش مدل، طی دو دور دلفی مدل در اختیار هفده خبره قرار گرفت. در دور دوم دلفی مدل مورد تایید خبرگان قرار گرفت و بدین ترتیب الگوی ساختاری پایدار و الزامات سیاست گذاری اقوام در پرتوی حکمرانی خوب اصلاح و بازطراحی گردید؛ الگویی متشکل از سه جزء: الف) الزامات آغازگر حکمرانی و سیاست گذاری اقوام (هویت ملی عام و خاص)، ب) راهبردهای تداوم بخش حکمرانی عادلانه با تاکید بر نقش قومیت های گوناگون (عدالت اجتماعی، کارآمدی حکومت، حقوق شهروندی و زمینه های فرهنگی، جامعه پذیری سیاسی) و ج) پیامدهای حاصل از تدوام موجودیت قومیت ها و تحلیل نهادی حکمرانی (انسجام و یکپارچگی ملی، اعتماد عمومی، صلح پایدار، توسعه ی متوازن و پایدار، مشروعیت ملی و فراملی).