تحلیلی بر آیین های مردم گیلان و شکل گیری رقص آیینی قاسم آبادی

آیین های بومی و سنتی بخش اعظمی از تاریخ و فرهنگ ایران را شامل می شوند، این آیین ها از نخستین سکونت گاه های بشری پدیدار گشته اند و با گذر زمان از اعصار دور تا حال حاضر دچار تغییرات و تحولات بسیاری شده اند، گاه فراموش شده و گاه سبک و سیاق بومی خود را حفظ کرده اند. اغلب آیین های ایران درون زیستگاه های روستایی به وجود آمده اند و به نوعی بیانگر جغرافیای فرهنگی منطقه خاص خود نیز می باشند. گیلان به سبب شرایط زیست محیطی خود همواره یکی از استان های پرفراز و نشیب به لحاظ سیاسی و اجتماعی بوده است مردم گیلان از دیر باز آیین ها و رقص ها و نمایش های متنوعی را به عنوان یک مولفه ی فرهنگی در آغوش سرسبز خود پرورانده اند. این آیین ها گاه به واسطه ی مناسباتی شکل گرفته اند مانند آیین های نوروزی وگاه صرفا یک حرکت جمعی و مردمی با ریشه های پرستش، نیایش و اسطوره ای بوده اند. در راستای این آیین ها رقص های متنوع روستایی به عنوان بخش مکملی برای این آیین ها ساخته شده اند رقص سنتی قاسم آبادی یکی از این رقص هاست که علاوه بر گیلان در جای جای ایران نیز انجام می شود رقصی که محتوی خود را از آداب و رسوم خاص منطقه ی گیلان به دست آورده است و دارای رنگ و بوی محلی و نشانگر اقتصاد کشاورزی محور گیلان سرسبز است. این پژوهش به شرح و بسط و شناسایی مردم شناسانه ی آیین های روستایی گیلان و رقص آیینی قاسم آبادی می پردازد.