بررسی و تحلیل مزایا و معایب دورکاری در دستگاه های اجرایی

امروز در آغاز هزاره سوم با معنای جدیدی از کار که معنایی متفاوت با واژه کار قرن بیستم دارد به نام دورکاری که در واقع نقطه عزیمت از شرایط کاری استاندارد، سنتی به سمت رویه های انعطاف پذیر به واسطه استفاده از فناوری و اطلاعات و ارتباطات است و راه حلی نوین برای دستیابی به اهداف سازمان و برآورد ساختن نیازهای منابع انسانی می باشد روبرو هستیم. «جک ام.نیلز» که در کتابهای مختلف با عنوان پدر دورکاری از او یاد میشود، اولین کسی بود که به صورت رسمی به تحقیق و پژوهش در این خصوص پرداخت و اندیشه دورکاری در دهه ۰۷۹۱ برای نخستین بار از سوی او مطرح شد. پژوهش درباره ادراک مدیران میانی هنگام پیاده سازی برنامه دورکاری نشان داد که تغییر فرهنگ سازمانی مهمترین مانع است. آنچه در خصوص مزایای توسعه ی دورکاری مهم است، میزان استقلال شغلی کارکنان، نگرش مدیران و انعطاف پذیری در فرآیند کارمندیابی است. تحقیقات نشان می دهد که دورکاری، بهرهوری و کارائی در سازمان ها را افزایش داده است. چرا که در زمان و هزینه سازمانها صرفه جویی زیادی صورت پذیرفته است. با این حال نرخ رشد استفاده از این روش انجام کار در بین سازمان ها پایین بوده و انتظارات پیش بینی شده محقق نشده است. با توجه به مزایا و منافع دورکاری جای تامل است که چرا استفاده از این روش جایگاه خود را در بین مدیران و کارکنان آنطور که باید، جا نیافته است و اغلب کارکنان و مدیران همچنان از ساختار سنتی تبعیت می کنند. اهمیت موضوع این مقاله، زمانی آشکار می شود که بدانیم نظرات مثبت کارکنان و مدیران در خصوص اجرای طرح دورکاری در دستگاه های اجرائی و همچنین پیاده سازی صحیح دورکاری می تواند نقش بسیار مهمی در موفقیت طرح ایفا نموده و جامعه را از مزیت هایی همچون کاهش ترافیک، کاهش آلودگی هوا، کاهش سر و صدا، کاهش نرخ بیکاری بهره مند سازد. این در حالی است که عدم همراهی نیروی انسانی با اجرای این طرح میتواند آثار مثبت اجرای این طرح ها را در کشور، تا حد قابل توجهی کاهش دهد. در ایران "آیین نامه دورکاری" با هدف افزایش کارائی، بهره وری، چابک سازی سازمانی و کاهش هزینه سازمانی کارمندان دولت و در خرداد ۹۷ به تایید هیات دولت رسیده است و هدف این مقاله بررسی و توسعه دورکاری در دستگاههای اجرائی در کشور می باشد .