بررسی سازگاری و پایداری ارقام منوژرم چغندرقند با استفاده از روش های ناپارامتری

توسعه و گسترش ژنوتیپ هایی که دارای سازگاری بالایی به دامنه های وسیعی از محیط ها باشند، یکی از مهم ترین اهداف اصلاح نباتات دربه نژادی گیاهان است. در این تحقیق، اثر متقابل ژنوتیپ × محیط و پایداری واریته ها از نظر صفات مختلف در چهار رقم منوژرم چغندر قند، شاملشیرین، زرقان، لاتیتیا و هیبرید ۷۱۱۲ در پنج منطقه مهم حوزه چغندر کاری کارخانه قند بیستون شامل کنگاور، صحنه، دینور، چم چمال و روانسردر قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت سه سال ) ۱۳۸۷ - ۱۳۸۵ ( مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد کهاثرات اصلی ژنوتیپ، محیط و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط برای صفات عملکرد ریشه، عیارقند و عملکرد شکر معنی دار شد. بر مبنای آماره هایNPi (، هیبرید ۷۱۱۲ برای صفات عملکرد ریشه و عملکرد شکر، پایدارترین و رقم لاتیتیا ناپایدارترینNPi ( و ۴)۱ ،)Si )۶ ،)Si )۳ ،)Si )۲ ،)Si )ناپارامتری ۱)ژنوتیپ بود. بر مبنای این پارامترها ژنوتیپ لاتیتیا ناپایدارترین رقم بود اما بالاترین میانگین عملکرد را داشت. از طرفی برای صفت عیار قند، ژنوتیپلاتیتیا پایدارترین رقم با عملکرد بالا بود.