مدل پذیرش آموزش مجازی در طول پاندمی ویروس کرونا

هدف: در شرایط اضطراری و اپیدمی یک ویروس بهره گیری از فناوری های موجود و آموزش از راه دور تنها راهکار موسسات آموزشی است. در این مطالعه عوامل موثر در پذیرش آموزش مجازی در شرایط کرونا مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: روش پژوهش توصیفی - پیمایشی و از نظر هدف کاربردی بود. نمونه آماری ۳۴۴ نفر از دانشجویان دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهر شیراز در سال ۱۳۹۹بود که به شیوه تصادفی – طبقه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته در قالب ۲۶ گویه و ۶ مولفه بود. داده ها با استفاده از نرم افزار PLS و آزمون تحلیل مسیر ارزیابی شدند. نتایج: براساس یافته های پژوهش، وضعیت تسهیلات به ترتیب با ضریب مسیر ۰/۷۲۴ و ۰/۵۸۰ بر درک سهولت استفاده و درک سودمندی دانشجویان اثر مستقیم و با ضریب مسیر ۰/۳۲۸ از طریق متغیر میانجی درک سهولت استفاده بر درک سودمندی اثر غیرمستقیم و معناداری داشت. علاوه بر این درک سهولت استفاده و درک سودمندی به ترتیب به میزان ۴۳ و ۴۴ درصد بر نگرش دانشجویان تاثیر معناداری داشت. همچنین مشخص شد که در صورت ایجاد نگرش مثبت در دانشجویان، به میزان ۶۷ درصد به تمایل رفتاری و سپس به میزان ۸۰ درصد به پذیرش آموزش مجازی توسط دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی در شرایط بحران کرونا منجر خواهد شد. نتیجه گیری: در شرایط کنونی جهت بهبود پذیرش و افزایش کارایی آموزش مجازی، قبل از به کارگیری هر نوع محتوای آموزشی و ابزاری، بر نقش متغیرهای برداشت ذهنی از آسانی استفاده و مفید بودن توجه شود.