بررسی حضور کلی فرم ها و ایشریشیا کولای مقاوم به آنتی بیوتیک در ساحل دریای خزر - استان گیلان
محل انتشار: پژوهش های حفاظت آب و خاک، دوره: 28، شماره: 3
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 196
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSC-28-3_009
تاریخ نمایه سازی: 30 بهمن 1400
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: در سال های گذشته بسیاری از نواحی ساحلی در معرض خطرات ناشی از آلاینده ها قرار گرفته اند. حضور باکتری های بیماری زا در سواحل تفریحی مشکلاتی را در این نواحی ایجاد کرده است. مقاوم شدن این باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها شرایط را بد تر نیز کرده است. بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی حضور کلی فرم ها و باکتری ایشریشیا کولای (E. coli) مقاوم به آنتی بیوتیک به عنوان باکتری شاخص در خط ساحلی دریای خزر در استان گیلان انجام شد. مواد و روش ها: نه منطقه ساحلی پربازدید در استان گیلان شامل رودسر، چمخاله، امین آباد، جفرود، ساحل قو (انزلی)، رضوان شهر، گیسوم، ساحل زمرد (حویق) و آستارا برای مطالعه انتخاب شدند. نمونه برداری در سه تکرار از عمق ۲۰-۰ سانتی متر شن ساحلی انجام شد. تعداد کلی فرم ها در نمونه ها در محیط ائوزین-متیلن بلو شمارش شد و pH و EC نمونه ها نیز در سوسپانسیون دو به یک شن به آب مقطر اندازه گیری شد. سپس باکتری E. coli از کلی فرم ها انتخاب شد و مقاومت آن به عنوان باکتری شاخص در برابر آنتی بیوتیک ها به روش پخشیدگی دیسک روی محیط مولر-هینتون آگار بررسی شد. آنتی بیوتیک های وسیع الطیف شامل سفالکسین، جنتامایسین، داکسی سایکلین، سفتریاکسون، سیپروفلوکساسین و تری متوپریم تست شدند. داده های pH، EC و تعداد کلی فرم ها به صورت طرح کاملا تصادفی و داده های شاخص ZOI به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی آنالیز شدند و مقایسه میانگین ها به روش توکی (۰۵/۰>p) انجام شد.یافته ها: در همه نقاط نمونه برداری شده pH قلیایی بود و بیشترین میزان آن در شن ساحل جفرود (۴/۸) به دست آمد. بیشترین میزان EC در شن ساحل امین آباد (dS m-۱ ۶/۳) به دست آمد و تفاوت آن با دیگر نقاط معنی دار بود (۰۵/۰>p). بیش ترین تعداد کلی فرم ها در ساحل زمرد در حویق (Log CFU g-۱ ۸/۵) به دست آمد. برهم کنش نوع منطقه نمونه برداری در آنتی بیوتیک بر قطر ZOI باکتری E. coli نشان داد که در سه منطقه ساحلی آستارا، گیسوم و رضوانشهر باکتری E. coli به هیچ کدام از آنتی بیوتیک های بررسی شده مقاوم نبود. در شش نقطه ساحلی دیگر در همه آنها به جز ساحل قو (انزلی) باکتری E. coli به سفالکسین مقاوم بود. در جفرود باکتری E. coli تنها به سفالکسین مقاوم بود. درحالی که در رودسر، چمخاله (سواحل شرق گیلان) ساحل قو و ساحل زمرد باکتری E. coli به سفتریاکسون نیز مقاومت نشان داد. نتیجه گیری: در کل، سواحل بخش غربی نسبت به شرق و مرکز گیلان pH و EC کمتر و تعداد کلی فرم های بیشتری داشتند. در شن ساحلی همه مناطق بررسی شده تعداد کلی فرم ها بیشتر از حد استاندارد مناطق تفریحی بود. در شن سواحل شرق گیلان یعنی سواحل چمخاله و رودسر، باکتری E. coli به سفالکسین و سیپروفلوکساسین مقاومت نشان داد. بنابراین، مدیریت آلودگی های میکروبی به ویژه آنهایی که در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند، در سواحل شرق گیلان نیاز به توجه بیشتری دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدباقر فرهنگی
گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
نسرین قربان زاده
گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه گیلان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :