تجربه عرفانی با تاکید بر اندیشه های ویتگنشتاین و مکتب ذن بودیسم

نویسندگان این مقاله ضمن مقایسه دیدگاه­های عرفانی موجود در آثار ویتگنشتاین با مکتب ذن بودیسم، پرتو تازه­ای بر تجربه عرفانی از منظر این دو مکتب فکری افکنده اند. آنها عرفان را نوعی شیوه نگریستن به عالم تلقی کرده و معتقدند شیوه نگریستن یک فرد یا یک مسلک مشروط به دلیل نیست و کسی نمی­تواند با دلایل منطقی و فلسفی شیوه نگریستن یک فرد را تغییر دهد. به اعتقاد آنها، عرفان از منظر این دو مسلک پدیده­ای این جهانی است و تجربه عرفانی هرگز تجربه­ای رازآمیز و سری نیست، بلکه در حقیقت آن را الگو و روش اعتدال و میانه­روی می­دانند و معتقدند فقط عارف کاملا هم­سو با واقعیت و منطق زندگی می­کند و با مشاهده خود، در مقام دریافت­کننده هدیه بزرگ حیات، درمی یابد که همه انسان­های دیگر نیز همچون او دریافت­کننده این هدیه هستند و هیچ انسانی و حتی هیچ موجود زنده و ذی­شعوری برتر و فراتر از موجودات و انسان­های دیگر نیست.