بررسی موانع و تنگناهای مدیریت محله در پایداری محیط زیست شهری تهران

مشارکت فرآیند فعالیت های افراد در تصمیم های استراتژیکی- تاکتیکی  مدیریت شهری است. مشارکت باعث هم افزایی فکری و عاطفی اشخاص در موقعیت های گروهی است و آنان را برمی انگیزد تا برای دستیابی به هدف های گروهی یک دیگر را یاری دهند و در مسوولیت کار شریک شوند.هدف این تحقیق بررسی موانع و تنگناهای مدیریت محله در پایداری محیط زیست شهری در تهران است.به این منظورمحقق به بررسی میزان مشارکت اجتماعی شهروندان درتوسعه محله هادر مدیریت شهری تهران پرداخته است. روش تحقیق پیمایشی از نوع کمی است. جامعه آماری تحقیق۳۱۴۱۱۲ نفر از ۳ محله از منطقه ۳ شهرداری تهران انتخاب شدند و حجم نمونه از طریق نمونه گیری خوشه ای (چند مرحله ای) به دست آمد.  تعداد ۴۲۴ پرسش نامه بین نمونه آماری در محله ها  توزیع و مورد استنتاج آماری و از نظر مکانی محله های منطقه ۳ شهرداری تهران(ونک،زرگنده،امانیه ،درب دوم،اختیاریه) را در بر می گیرد.داده های حاصل به وسیله آزمون  آماری (آزمون یک نمونه ای وT) بررسی  و توصیف شده اند. نتیجه حاصل ازفرضیه  اول تحقیق، (بین رضایت  شهروندان و ارایه خدمات مدیران محله ها  رابطه بر قرار است) ، نشان داد مدیران شورایاری ها در افزایش میزان مشارکت اجتماعی شهروندان تاثیر معناداری نداشته اندو در زمان مراجعه شهروندان در زمینه مسایل و مشکلات مردم پاسخگو نبوده اند. فرضیه دوم تحقیق، (کاهش موانع و تنگناها در محله به اعمال مدیریت صحیح وابسته است)، مشخص نمود سطح مدیریت اعمال شده در محله های مورد نظر  در پایین ترین سطح می باشد.فرضیه سوم تحقیق، ( میزان رضایت شهروندان از برخورداری از  امکانات رفاهی و آموزشی محله ها به مدیریت محله وابسته است)، بیان کرد میزان رضایت از  اعمال مدیریت در ارایه خدمات و  و امکانات  در حد نسبتا پایینی می باشد.