بررسی میزان دیازینون منابع آب های زیرزمینی منطقه لواسانات براساس روش SPME (مطالعه موردی: لواسانات بزرگ و لواسانات کوچک)

چکیده گسترش کاربرد آفت کش­های ارگانو فسفره در صنعت، کشاورزی و..، دیازینون را به یک معضل زیست محیطی تبدیل کرده است. باتوجه به اهمیت آب و اثراتی که آلودگی آب میتواند بر سلامت انسان و اکوسیستم­های طبیعی داشته باشد، پایش کیفیت منابع آب از اهمیت بسزایی برخوردار است. لذا این پژوهش در راستای تعیین میزان آلودگی دیازینون آب­های زیر زمینی و بررسی وضعیت کیفی آب در منطقه لواسانات صورت گرفت.در محدوده مورد مطالعه، به طور تصادفی روستاهایی انتخاب شدند و ۶ چاه در هر روستا ( در بالادست و پایین دست) نمونه­برداری شد. پس از انتقال نمونه­ها به آزمایشگاه با بهره­گیری از روش میکرو استخراج فاز جامد، غلظت دیازینون آن­ها اندازه­گیری شد.نتایج نشان داد که منابع آب­های زیر زمینی در منطقه مورد مطالعه آلوده به دیازینون بوده و میزان این آلودگی در لواسانات کوچک نسبت به لواسانات بزرگ بیش­تر است. روستای نیکنام ده و هنزک به ترتیب با غلظت دیازینون میانگین ۷۹۲/۱۳ و ۳۲۸/۱۳ میکرو گرم بر لیتر بیش­ترین سهم در آلودگی منابع آبی زیرزمینی منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص دادند.مقایسه میانگین دیازینون برآورد شده با استاندارد­­های جهانی نشان داد که میزان این آلودگی در تمامی روستاها با توجه به استاندارد آب آشامیدنی بیش­تر از حد مجاز بوده و با استاندارد آب­های زیرزمینی مطابقت ندارد. لذا برنامه ریزی­های مربوط به مدیریت منابع آب و هم­چنین پایش سلامت حوضههای آبخیز و ایجاد تغییرات مدیریتی در منطقه مورد مطالعه باید در اولویت قرار گیرد.