بررسی عوامل موثر بر سکونتگاه های زیستی روستایی (مطالعه موردی: شهرستان سردشت)

توجه به توسعه سکونتگاه­های روستایی از ضرورت­های محوری و انکارناپذیر توسعه منطقه­ای و ملی در هر کشوری به شمار می­رود؛ زیرا بین توسعه روستایی و شهری یک پیوستگی اساسی برقرار است که بدون داشتن نگاه ویژه به این پیوستگی، توسعه منطقه­ای و ملی موفقیت آمیز نخواهد بود. توسعه سکونتگاه­های روستایی فرآیندی پویا و همیشگی است که در آن علاوه بر جنبه­های اقتصادی، بر جنبه­های غیراقتصادی آن از طرف کارشناسان و صاحب نظران سفارش و تاکید فراوان شده است. از جمله مهم­ترین این تاکیدها، شناخت قابلیت­های سکونتگاه­های روستایی با توجه خاص به نحوه برخورد با محیط طبیعی و توجه جدی به ابعاد اصلی و کامل محیط روستا در مطالعات و برنامه­ریزی­ها قابل بیان هستند.این تحقیق با رویکردی توصیفی- تحلیلی و با اتکاء به روش پیمایشی میدانی درصدد ارزیابی عوامل موثر بر سکونتگاه­های زیستی روستایی مناطق کوهستانی در شهرستان سردشت می­باشد. جامعه آماری این تحقیق روستاهای بالای ۵۰ خانوار شهرستان سردشت به تعداد ۸۵۶ خانوار است که از این تعداد ۲۰۰ خانوار به عنوان نمونه انتخاب گردید. یافته­های تحقیق نشان می­دهد که در این روستا عواملی هم­چون شیب زیاد زمین، کوهستانی بودن منطقه، عدم امکانات زیستی، فواصل زیاد روستاها از مرکز شهر و ... مسائل و مشکلات بسیاری را برای ساکنان منطقه به وجود آورده و روستاییان این منطقه را مجبور به مهاجرت کرده است.  به طور کلی بین عوامل جغرافیایی همانند شیب زمین، جنس زمین، دسترسی سطح آموزشی و الگوهای زیستی رابطه معنی­داری وجود دارد که الگوهای زیستی خاص را برای روستاهای منطقه ایجاد کرده است.