تاثیر کم آبیاری بر روی خواص کمی گندم و تعیین عمق آب مصرفی بهینه آن در شهرکرد

به منظور بررسی تاثیر کم آبیاری بر روی خصوصیات کمی گندم پائیزه در شهرکرد، یک طرح کاملا تصادفی شامل ۳۶ پلات (نه تیمار آبیاری و چهار تکرار) در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد در خاکی با بافت لوم شنی در سال زراعی ۸۵-۸۴ انجام شد. تیمارهای آبیاری از اول خرداد ماه ۱۳۸۵ اعمال شد. زیرا قبل از آن در شهرکرد نیازی به آبیاری نیست. زمان آبیاری براساس تخلیه ۵۰ درصد از رطوبت موجود در خاک در تیمار آبیاری کامل تعیین شد. تیمارهای T۱ و T۲ بیش از حد آبیاری شده بودند و تیمار T۳ در حالت آبیاری کامل و بقیه تیمارها تحت مقادیر مختلف کم آبیاری قرار داشتند. به طور خلاصه می توان نتیجه گیری نمود که تاثیر کم آبیاری بر روی خصوصیات کمی گندم پائیزه (شامل عملکرد کل، عملکرد دانه، عملکرد کاه و وزن هزار دانه) در شهرکرد معنی دار می باشد به طوریکه به ازای عمق آب مصرفی  ۳۱۴ میلیمتر، حداکثر دانه در واحد سطح بدست می آید. اما در اثر کم آبیاری و استفاده از ۱۰۶ میلیمتر آب، می توان به حداکثر سود نائل شد. بنابراین در شرایط محدودیت منابع آبی، عمق آب مصرفی را می توان ۳۴ درصد عمق آب مصرف شده در آبیاری کامل در نظر گرفت و با اعمال کم آبیاری سطح زیر کشت را ۹/۲ برابر افزایش داد و به سود حداکثر نائل شد.