بررسی میزان کارایی مدل SDSM در شبیه سازی شاخص های دمایی در مناطق خشک و نیمه خشک
محل انتشار: مهندسی آبیاری و آب ایران، دوره: 4، شماره: 2
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 156
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WATER-4-2_001
تاریخ نمایه سازی: 4 اسفند 1400
چکیده مقاله:
تغییر اقلیم خصوصا افزایش دما مهم ترین معضل کره زمین در قرن بیست و یکم میباشد. بنابراین ارزیابی میزان روند این معضل در مقیاس جهانی، منطقهای و محلی از اهمیت ویژهای برخوردار است. امروزه تعداد زیادی مدل گردش عمومی جو برای پیش بینی وضعیت اقلیم در آینده طراحی شده است، اما خروجی حاصل از این مدلها به دلیل محدودیت در تفکیک مکانی در مقیاس محلی، قابل استفاده نمیباشند. لذا روشهای متعددی به منظور استفاده از خروجی این مدلها در مقیاس منطقهای و محلی ابداع شده است. متاسفانه علیرغم تحقیقات گسترده هنوز امکان توصیه یک روش معین برای یک منطقه خاص وجود ندارد به همین دلیل در هنگام استفاده از این روشها در یک منطقهی خاص باید ابتدا میزان کارایی آن مورد بررسی قرار گیرد. یکی از متداولترین این روشها استفاده ازمدل ریز مقیاس نمایی [۱] میباشد. در این تحقیق ابتدا میزان کارایی این مدل جهت ریز مقیاس نمایی شاخصهای دمایی در ایستگاه شهر کرمان به عنوان نماینده مناطق خشک مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس شاخصهای دمایی ایستگاه کرمان تا سال ۲۱۰۰ شبیه سازی شدند. بدین منظور ابتدا مدل SDSM با استفاده از داده های مشاهداتی ایستگاه کرمان و دادههای بازسازیشده مرکز ملی پیش بینی اقلیمی کانادا کالیبره و واسنجی شدند. به منظور ارزیابی مدل از معیار میانگین خطای مطلق استفاده شد و بعد از اطمینان حاصل نمودن از دقت شبیه سازی مدل، با استفاده از دو مدل گردش عمومی CGCM۱[۲] و [۳]H تحت دو سناریو و شاخصهای دمایی (حد اکثر، حداقل و متوسط دمای سالانه) برای این ایستگاه تا سال ۲۱۰۰ شبیهسازی شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، که مدل مذکور توانایی لازم جهت شبیهسازی شاخصهای دمایی را دارد. همچنین استفاده از داده های مدل HadCM۳ نسبت به داده های مدل CGCM نتایج بهتری را ارائه میدهد. بر اساس داده های این مدل میزان افزایش میانگین درجه حرارت سالانه برای دورههای (۲۰۳۹-۲۰۱۰)، (۲۰۶۹-۲۰۴۰) و (۲۰۸۹-۲۰۷۰) نسبت به دوره پایه (۱۹۹۰-۱۹۶۱) به ترتیب برابر با ۵/۱، ۸/۲ و ۵/۴ درجه سانتی گراد میباشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی جان آبکار
آبخیزداری دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی ساری
محمود حبیب نژادروشن
روه مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
کریم سلیمانی
استاد دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی ساری
هرمزد نقوی
استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی ومنابع طییعی استان کرمان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :