اثربخشی طرحواره درمانی بر افکار خودکشی زنان متاهل دارای تعارضات زناشویی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر افکار خودکشی زنان متاهل دارای تعارضات زناشویی بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری زنان دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر رشت در نیمه دوم سال۱۳۹۸بودند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس و حجم نمونه ۳۰ نفر)۱۵ نفر گروه آزمایش و گروه ۱۵ نفر گروه گواه( انتخاب شد. جهت گردآوری اطالعات از پرسشنامه افکار خودکشی استفاده شد. گروه آزمایش ۱۰جلسه ۸۰ دقیقه ای با روش طرحواره درمانی آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بعد از طرحواره درمانی با توجه به میانگین متغیر افکار خودکشی گروه آزمایش در پسآزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، معنی دار بوده است. بنابراین طرحواره درمانی بر افکار خودکشی زنان متاهل دارای تعارضات زناشویی تاثیر دارد.