بررسی چگونگی باززنده سازی مفاهیم معماری سنتی ایران در بناهای معاصر

موضوع کلی مقاله احیای معماری سنتی در معماری معاصر و ارائه ی راه کارهای مناسب وکامل است. اصلی ترین هدف از نگارش این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است به این نتیجه رسیدیم که حذف باورغلط از معماری سنتی در اذهان عمومی که متاسفانه در باور عموم مردم، سنت یعنی کهنگی و عقب ماندگی در حالی که سنت بر اصول و مبانی نظری و فلسفی که در حال تکامل اند متمرکز بوده و خواهد بود. ازعاملان اصلی این باورها می توان به ورود فناوری و مصالح نوین به معماری و رفاه طلبی یاد کرد. شایان به ذکر است در معماری ایران نیز بکارگیری سنت همواره در سالیان دراز دچار فراز و نشیب های فراوان بوده است. به کار نبردن و حتی عدم الهام از معماری سنتی ایرانی که حاوی انبوهی از فرهنگ و هنر و قدمت می باشد وتقلید مطلق از معماری غرب یا معماری مدرن می تواند خسارات فرهنگی و هنری جبران ناپذیری به معماری غنی ۳۰۰۰ساله ایرانی وارد کند زیرا معماری ارتباط مستقیمی با زندگی عینی و ارتباط غیر مستقیم با رفتار و فرهنگ انسان ها دارد. استفاده از فن اوری و معماری مدرن می تواند خساراتی به محیط زیست که امروزه دغدغه اصلی مردم می باشد بزند و همچنین استفاده بیش از حد از مصالح اولیه خام که کمبود هریک از اینها می تواند برای هر کشور تبعاتی داشته باشد می تواند بحران تلقی گردد. پس برای کشورهایی که دارای فرهنگ و تاریخ غنی هستند احیای معماری سنتی در ساخت و ساز های معاصر می تواند بهترین راه کار تلقی شود. طبیعتا مشکل اساسی امروزی عدم اطلاع کافی از هر دو معماری سنتی و مدرن می باشد.