ارتقاء سیما و منظر شهری با رویکرد سرزندگی در فضاهای عمومی (نمونه موردی: خیابان تهران در قائمشهر)

زمانی که شهر تحت تاثیر عوامل مختلف دچار رشد بی رویه و شتابان میشود، به سرعت منبسط شده، گسترش می یابد و بالطبع تغییرو تحولات آن چندان منطقی و قاعده مند پیش نمی رود. نتیجه این مداخلات بدون مطالعه، باعث کاهش کیفیت منظر شهری، ناهنجاری و اغتشاشات بصری در فضاهای عمومی شهری می شود. مطالعات منظر شهری نشان می دهد که عناصر عینی در کنار مفاهیم ذهنی به صورت توامان تشکیل دهنده منظر شهری می باشند. از آنجایی که اصلی ترین عامل تعیین کننده منظر شهری در فضاهای عمومی شهرها، محورهای ارتباطی، خیابان ها و جداره های آن می باشند، توجه و تاکید بر شاخص های منظر شهری در آنها ضروری به نظر می رسد.در این راستا،خیابان تهران در قائمشهر به سبب جایگاه اقتصادی به عنوان مرکزیت تجاری و شریانی اصلی نقش تعیین کننده ای در هسته مرکزی شهر قائمشهر دارد و به دلیل اغتشاشات بصری، کمبود فضای سبز، عدم توجه به مبلمان شهری، خوانایی و نمایانی نامناسب در این تحقیق مورد توجه قرار گرفته است. روش تحقیق در این نوشتار، تحلیلی- توصیفی بوده و کاربردی می باشد که از شیوه مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی و با استفاده از تکمیل پرسشنامه جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شده است و با استفاده از الگوی تحلیل swot به ارایه طرح ساماندهی در قالب سیاست ها و راهبردهای اجرایی با استفاده از فرصت های موجود در جهت رفع ضعفها و کاهش آسیب ها، در راستای ارتقاء کیفیت منظر شهری و ایجاد سرزندگی خیابان تهران پرداخته شده است.