آلودگی های هیدروکربنی تالاب ها

اکوسیستم های آبی به علت داشتن منابع و معادن مختلف از یک سو و همچنین به عنوان یکی از راههای حمل و نقل و سفر به نقاط مختلف جهان و نقش آنها در گردشگری از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند. متاسفانه محیط های آبی به ویژه تالاب ها در دهه های اخیر به واسطه تولید و استفاده بی رویه از مواد نفتی و مشتقات آنها به محلی برای تجمع آلاینده های هیدروکربنی ناشی از پسماندهای شهری، صنعتی و کشاورزی شده اند. تالاب ها در حفاظت از آب و خاک ، تصفیه آب ، تثبیت محیط ، محافظت از تنوع ژنتیکی و استفاده از منابع، عملکردهای غیر قابل تعویضی دارند. در همین راستا و با هدف کلان توقف از بین رفتن تالاب ها در سراسر جهان و حفظ تالاب ها از طریق استفاده و مدیریت خردمندانه کنوانسیون رامسر در سال ۱۹۷۱ آغاز به کار نمود. بررسی انواع آلاینده ها و نحوه ورود به سیستم، مکانیزم اثر آنها و چگونگی پالایش اینگونه محیط ها تاثیر به سزایی در تشخیص به موقع تخریب محیط زیست و کاهش اثرات زیانبار آلاینده های هیدروکربنی دارد. این امر مستلزم همکاری بین المللی، سیاست گذاری، ظرفیت سازی و انتقال فناوری است