بررسی رابطه ی طرحواره های رهاشدگی با سبک های تصمیم گیری نوجوانان دختر شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرحواره های رهاشدگی با سبک های تصمیم گیری نوجوانان (۱۴ تا ۱۸ سال) انجام شده است. نوع پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه را کلیه دانش آموزان دختر متوسطه تهران ( منطقه ۱ تا ۲۲) که در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بوده اند، تشکیل می دهند. نمونه این پژوهش به روش نمونه گیری طبقه ای انجام شد که ۵ مدرسه از مناطق آموزشی شمال و ۵ مدرسه از مناطق آموزشی جنوب تهران به شکل تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه ها داوطلبانه توسط دانش آموزان پر شدند که تعداد آنان برابر با۲۴۰ نفر بوده است. ابزارهای گردآوری اطلاعات، پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (YAQ-SF)، سوالات بخش طرحواره رهاشدگی و پرسشنامه سبک های تصمیم گیری اسکات و بروس(GDMS) بوده است. نتیجه پژوهش نشان داد بین رهاشدگی و سبک های عقلانی و شهودی رابطه ی ضعیف معکوس وجود دارد. اما بین رهاشدگی و متغیرهای سبک های تصمیم گیری وابستگی، آنی و اجتنابی همبستگی مثبت معناداری مشاهده شد. نتایج مقایسه میانگین نمرات سبک های تصمیم گیری در دو گروه دانش آموزان با تشخیص دارای طرحواره و فاقد طرحواره رهاشدگی، با آزمون تی تست مستقل، تنها نمره شهودی بین دو گروه اختلاف معناداری وجود نداشت (Pvalue>۰.۰۵). میانگین نمرات سبک های وابستگی، آنی و اجتنابی در گروه دانش آموزان دارای طرحواره رهاشدگی بیشتر از افراد فاقد آن مشاهده شد اما میانگین نمره عقلانی در گروه دانش آموزان فاقد طرحواره رهاشدگی بیشتر از افراد دارای آن پذیرفته شد (Pvalue<۰.۰۵).