ارائه یک مدل پویایی سیستم در مدیریت برنامه ریزی قرارداد های EPC و کاهش تاخیرات فاز احداث صنایع پتروشیمی (مطالعه موردی طرح احداث واحد الفین)

با توجه به اهمیت صنایع پایین دستی در حوزه نفت و گاز به ویژه پتروشیمی در اقتصاد کشور، متخصصان این حوزه به ویژه مدیران پروژه را برآن داشته ، نهایت تلاش خود را برای رسیدن به اهداف مورد نظر ذینفعان و جلوگیری از بروز خطاهای اجرایی و انحرافات زمانی در پروژه ها به کارگیرند، ، با این وجود با نزدیک شدن به زمان اتمام عملیات اجرایی پروژه مجموع خطاهای رخ داده در گذشته،که قبلاطی زمان ساخت، ایجاد شده بود کشف و رونمایی می شوند که عمدتا در این صنعت(صنایع پتروشیمی) در فاز نصب تجهیزات و مکانیکال، موجب انجام دوباره کاری های پر هزینه، اضافه کاری نیروی انسانی و ماشین آلات، استخدام متخصص موردی و مازاد بر پیش بینی های اولیه، لغزش و انحراف در برنامه زمان بندی پروژه و یا کاهش در کیفیت مطلوب پروژه می شود. کاهش زمان انجام پروژه با رعایت کیفیت و مدیریت هزینه، یکی از مهم ترین اهدافی است که تمامی شرکت های پروژه محور آن را دنبال می کنند. تمام فعالیت های شرکت ها برای به دست آوردن درآمد بیشتر، کاهش هزینه ها و رسیدن به اهدافی می باشد که در صنایع پتروشیمی با میزان سرمایه گذاری کلان، این اهداف بسیار حائز اهمیت می شود و برای تحقق این اهداف از روش های مدیریتی، برنامه ریزی و نیز نرم افزارهای مختلفی استفاده می کنند. پروژه های بزرگ مقیاس بصورت فزاینده ای پیچیده و متشکل از اجزای به هم وابسته هستند. با توجه به خصوصیاتی همچون تاخیرات زمانی در برنامه ریزی، کشف و تصحیح خطاها و پاسخ به تغییرات پیش بینی نشده، فرآیند های باز خور و روابط غیر خطی و وجود داده های نرم در کنار داده های سخت ، می توان چنین پروژه هایی را سیستم های پویای پیچیده ای دانست که مدیریت آنها نیازمند داشتن ابزارهایی برای غلبه بر پیچیدگی های ترکیبی (فعالیت های متوالی و موازی متعدد ، تخصیص منابع مفصل و ...) و پیچیدگی های پویا (وابستگی های متقابل ، فیدبکها ، تاخیرات زمانی و غیر خطی ها) است.روش پویایی های سیستم (SD) به کاربرد اصول و تکنیک های کنترل باز خور به مسائل مدیریتی، سازمانی و اقتصادی- اجتماعی می پردازد که به منظور پاسخ گویی به این نیازها برای تحلیل و بهبود عملکرد پروژه ها به کار رفته است. کاربردهای متعدد و مدلهای جدید و بهبود یافته و ارزش ایجاد شده برای مشتریان، حاکی از موفقیت این روش برای مدلسازی پویایی های پروژه می باشند .طولانی شدن زمان انجام پروژه یا در حقیقت تاخیر در پایان پروژه موضوعی است که مدیران و نفرات اجرایی هر پروژه در فاز احداث صنایع پتروشیمی به روش EPC برای جلوگیری از به وجود آمدن آن تلاش می کنند. هدف اصلی این مدل فراهم آوردن بنیانی برای بهبود و کنترل رفتار عوامل سیستمی از طریق بهبود برنامه ریزی و کنترل پروژه است تا به کمک تکنیک شبیه سازی پویایی سیستم تاثیر اتخاذ سیاست های مدیریت پروژه را در راستای مدیریت برنامه ریزی قرارداد های EPC و کاهش تاخیرات فاز احداث واحدهای صنایع پتروشیمی بررسی نماید