نقش برنامه های آموزشی شبکه مجازی بر فرهنگ کاهش حوادث رانندگی در تهران

هدف از این مطالعه نقش برنامه های آموزشی شبکه مجازی بر فرهنگ کاهش حوادث رانندگی در تهران بود، پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و همبستگی بود، روش بکار گرفته شده در این پژوهش تحلیلی- پیمایشی است. جامعه مورد نظر کلیه رانندگان شهر تهران می باشند. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد. بر این اساس تهران به پنج منطقه (شمال- جنوب- شرق- غرب و مرکز) تقسیم بندی شد، حجم نمونه در این پژوهش با توجه به فرمول برابر ۳۸۴ نفر است و پرسشنامه میان این افراد توزیع گردید. روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد. برای جمع آوری داده های مربوط به مبانی نظری و استخراج عوامل و شاخص های اولیه از منابع کتابخانه ای و اینترنتی شامل کتب، مقالات و مطالعات موردی استفاده شد. جهت گردآوری اطلاعات و داده های موردنیاز به منظور بررسی فرضیه های پژوهش از پرسش نامه استفاده شد. در آمار استنباطی پس از بررسی پایایی و روایی پرسشنامه، نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنف بررسی می شود، سپس با استفاده از آزمون مدلسازی رگرسیون و نرم افزار SPSS به بررسی فرضیات پرداختیم. بر اساس نتایج به دست آمده تمام فرضیات پذیرفته شدند. بیشتریت تاثیر مربوط به ضریب تاثیر برنامه های آموزشی شبکه مجازی به میزان ۶۵۳/۰ بر فرهنگ کاهش حوادث رانندگی است.