بررسی و مقایسه مقاومت مکانیکی بتن با الیاف بازالتی و سبک دانه های پرلیت و تعیین درصد بهینه برای آنها (مقاومت فشاری بتن)

در سالهای اخیر استفاده از انواع مختلف الیاف و سبک دانه ها در بتن افزایش رو به رشدی داشته است و هر نوع خاص از الیاف موجب بهبود ویژگی مشخصهای از بتن میگردد، از آنجا که یکی از روشهای تولید بتن سبک استفاده از دانه های سبک میباشد و با توجه به نقش این دانه ها در مقاومت بتن، ارائه طرح اختلاط بهینه برای بتنهای سبکدانه اهمیت دارد. از سوی دیگر حفظ منابع طبیعی مصالح سنگی و کاهش اثرات مخرب زیست محیطی ما را به سمت استفاده از سنگدانه های مصنوعی سوق میدهد. از زمان های قدیم نمونه های زیادی از کاربرد بتن سبک مشاهده شده است . از این رو در این پژوهش تاثیر الیاف بازالت بر خواص مکانیکی بتن سبک حاوی سبکدانه های پریلیتی بررسی شده است. الیاف بازالت مصرفی به طول ۶میلیمتر و به میزان ۱/۰و۲/۰و۳/۰درصد از حجم کل مخلوط بتن مورد استفاده قرار گرفتند . همچنین با استفاده از الیاف بازالتی که دارای طول ۱۲ میلی متر و قطر آن به طور میانگین ۱۰ میکرون است که از مقاومت حرارتی بالا و جذب صدا برخوردار بوده و به میزان ۰و۲درصد وزن سیمان درطرح اختلاط می باشد استفاده شده است. در نهایت اثر آب مغناطیسی و الیاف و بازالت و سبک دانه های پریلینی بر روی خواص بتن از قبیل مقاومت فشاری در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفته است ، در نهایت، مقدار درصد الیاف و اثر الیاف بر خواص مکانیکی بتن مورد بحث و بررسی قرارگرفت نتایج پژوهش نشان داد که با افزایش مغناطیس آب وزن مخصوص و مقاومت فشاری بتن افزایش می یابد، همچنین با افزایش سبک دانه های پریلیتی و بازالت ،با افزایش درصد الیاف از ۰ به ۲ و افزایش وزن مخصوص سبک دانه های پریلیتی مقاومت فشاری افزایش و وزن مخصوص کل بتن نسبت کاهش به همراه داشته است لذا با توجه به آزمایشات انجام گرفته درصد بهینه الیاف بازالتی و سبک دانه پرلیتی به ترتیب ۲ و سبک دانه ۱.۵۲ درصد می باشد .