بتن رومی

بتن رومی از مصالح ساختمانی است که در گذشته های بسیار دور توسط رومیان باستان مورد استفاده قرار گرفته است. از ویژگی های مهم این بتن سبک تر و با دوام تر بودن آن نسبت به بتن مدرن می باشد که عمر طولانی آن در باقی مانده سازه های رومی باستان در طول بیش از دو هزار سال، نشان دهنده کیفیت بالای این نوع بتن می باشد. استفاده از پرتلند در بتن امروزی تفاوت اصلی آن با بتن رومی می باشد. مقاومت بالای بناهای موجود در آثار روم باستان طوری است که با گذشت حدود دو هزار سال و وقوع انواع بلایای طبیعی مانند سیل، زلزله و آسیب های انسانی هنوز هم همانند گذشته در جای خود باقی مانده اند. برخی از بناهای باستانی رومی، سالهای سال است که همچنان قوی و پابرجا باقیمانده اند. به همین دلیل توجه بسیاری از معماران، به مواد و مصالح ساختمانی به کار رفته در این بناها جلب شده است. محققان آزمایشگاه دانشگاه برکلی در ایالت کالیفرنیا توانسته اند راز طول عمر و ماندگاری بتن ساختمانی این سازه ها را کشف کنند. نکته مهمی که درباره این نوع بتن وجود دارد این است که برخلاف بتن معمولی که در ساختمانهای امروزی استفاده میشود و در آن از دانه های ماسه و شن استفاده میشود در این نوع بتن، از یک مخلوط ملاط ریزدانه که از سنگ آهک آتشفشانی تهیه میشود، استفاده شده است. این مخلوط به گونه ای واکنش میدهد که کریستالهای تشکیل شده توسط آنها، در داخل فضاهای درونی بتن، انبساط پیدا میکنند و موجب استحکام بیشتر بتن میشوند.