چیدمان مبلمان های مسکونی به جهت چندعملکردی شدن فضا

هر خانواده مجموعه نیازهای خود را در مسکنی به وجود می آورد که به واقع حداقل سطح مورد نیاز سکونت او را دارا باشد و هر فضا نقش خود را در برابر نیازهای انسانی به درستی ایفا کند؛ اما غالب خانه هایی که با الگوی حداقلی مسکن طراحی میشوند، فاقد بهره وری لازم به لحاظ فضایی بوده و ناتوانی آنها در پاسخگویی بهینه به نیازهای ساکنان روشن است. همچنین مرز شکنی بین فضاهای عمومی و خصوصی از دیگر مواردی است که توجه به آن در روند زندگی انسان موثر بوده و انسان همواره به دنبال راهی برای تلفیق این دو فضا به درستی و هوشمندانه گشته، که یکی از راه های صحیح مورد بحث در این مقاله نحوه ی چگونگی چیدمان مبلمان منعطف مسکونی به جهت حداکثراستفاده ی بهینه ازفضا و نحوه ی بخش بندی،جداسازی وتلفیق فضاها میباشد.تحقیق حاضر با تکیه برمطالعات اسنادی و گردآوری و بررسی یافته هایی در سکونت گاه های ایران پرداخته و به دسته بندی الگوهای به کار رفته در این مجموعه های سکونتی اقدام نموده است. با توجه به نتایج این مطالعه، الگویی اولیه و کلی از چیدمان فضا با مبلمان های انعطاف پذیر به دست آمده است. این الگوها میتواند برای طراحی مورد استفاده ی طراحان قرار گیرند و باتکیه بر آنها و در نظر گرفتن علایق خانوار و نیاز هایشان برای سکونت ارتباط بهتری بین فضاها ایجاد کنند.