بررسی تاثیر رنگ برنشاط اجتماعی مردم در سیمای فضاهای شهری ایران

با توجه به ساختار جدید شهرها و عدم توجه به انسان در طراحی شهری، انبوهی از فضاهای مرده، سرد و بی روح در شهرها مشاهده می شودکه به دور از هرگونه زیبایی و مطلو بیت، هیچ گونه معنا، مفهوم و عملکردی را القاء نمی کنند. نازیبایی و آلودگی بصری به عنوان زخمی بر چهره شهر، تاثیری عمیق برشهروندان و فضای شهری داشته که نتیجه آن بروز نا بسامانی های لجام گسیخته، بی هویتی و خلق فضاهای بی کیفیت در شهرها بوده است که به مساله ای عادی بدل شده و شهروندان صرفا به دلیل رفع نیازهای ضروری خود در این فضاها حاضر می شوند و جایگاه زیبایی، سرزندگی و نشاط به عنوان حلقه گم شده شهروندان و فضاهای شهری، به چشم می آید. «سرزندگی» را می توان در فضاهای شهری با هویت، باکیفیت، جذاب وزیبا جستجو کردکه ردپای آن را در عناصری همچون نظم، رنگ، تنوع، هویت، انسان مداری، خوانایی، رنگ تعلق، غنای حسی، امنیت و ... یافت. رنگ می تواند شهر را سرزنده و شاد و غمگین و سرد نشان دهد. به همین دلیل یکی از خصوصیات بارز شهر های معاصر کشور ما که مورد افول ارزش های کیفی و زیبایی شناختی منظر شده است، نبود رنگهای متناسب است که به صورت احساسی و نا شناختی، نا امنی و ناکامی به ویژه در پیاده راهها جلوه کرده است. در شهرهای معاصرکشورکه استفاده از مصالح بومی رواج داشت به شهر ها چهره ای همگون و هماهنگ می بخشید به طوری که با توجه به رنگ های بصری چهره شهر کاملا گویای تاریخ، اقلیم، فرهنگ و ... بوده است. که متاسفانه امروزه علی رغم افزایش دانش و آگاهی نسبت به روانشناسی و خصوصیات رنگ ها شهرها فاقد چهره ای هماهنگ و همگون وآرامش بصری لازمه هستند. در چارچوب فرآیند طرح مبانی نظری، با روش تحلیل و توصیف مفاهیم رنگ، سیمای شهری، سرزندگی، تاثیر رنگ برارتقائ نشاط اجتماعی مردم درسیمای فضاهای شهری مورد بررسی قرار می گیرد.