تحلیل و بررسی تاثیر طراحی اقامتگاه های بوم گردی روستایی در راستای توسعه روستا با استناد به رویکرد ارتقاء جاذبه گردشگری

دردنیای امروز گردشگری به مثابه یک فعالیت سود آور در بین کشورها توسعه یافته و در حال توسعه جایگاه ویژه ای را بدست آورده است، گردشگری مولفه ها و اجزای متعددی دارد که گردشگری روستایی یکی از انواع آن است. گردشگری روستایی یکی از انواع گردشگری است که بر طبق تحقیقات متعدد انجام شده در این زمینه بر اقتصاد روستایی اثر گذاشته است. با توسعه گردشگری و افزایش علاقمندان به سفر، شاخه های توریسم متنوع تر می شود و بخش های مختلفی به آن افزوده می شود. مردم در سراسر دنیا تمایل دارند مناطق جدیدی را بازدید کنند و در این میان بوم گردی مفهوم جدیدی در گردشگری را بیان می کند، بومگردی؛ گردشگری طبیعی نامیده می شود که این امر موجب افزایش آگاهی جامعه ی روستایی از مزایای گردشگری می شود و فضا را به سمت استفاده ازخانه های قدیمی و سنتی سوق داده است به طوری که شاهد مرمت و بازپیرایی خانه های روستایی و استفاده از آن ها به منزله ی اقامتگاه و واحد پذیرایی گردشگری هستیم. اقامتگاه های بوم گردی چند سالی است در روستاها ی اطراف شهرها ی بزرگ و دارای آثار تاریخی و طبیعی شکل گرفتند و سازمان های متولی از آن ها حمایت میکنند. از طرفی مشکلات شهرنشینی و فطرت طبیعت دوست آدمی، عاملی است تا اسباب توسعه روستا یی از طریق گردشگر ی و خدمات آن را فراهم آورد. بدینسان این مساله، بستری لازم را برای نگارش پژوهش حاضر فراهم کرده است. هدف اصلی از نگارش ایجاد اقامتگاه های بوم گردی و نقش آن بر توسعه سکونتگاه های روستایی در راستای توسعه پایدار منطقه ای می باشد. پژوهش حاضربه لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی_تحلیلی است که از ابزار جمع آوری اطلاعات، اسنادی(کتابخانه ایی) در بستر بهره گیری از مطالعات میدانی بهره برده است. با استناد به نتایج این پژوهش می توان این گونه برآورد نمود که، بین اقامتگاه های بومگردی و توسعه پایدار گردشگری ارتباط معنی دار وجود دارد و با مدیریت و بهره برداری صحیح از اصول توسعه پایدار در ابعاد مختلف آن و همچنین بهبود تاسیسات زیر بنایی می توان به ارتقاء گردشگری و رشد آثار مستقیم و غیر مستقیم ابعاد خصوصی و اجتماعی پایداری یک منطقه کمک کرد.