بررسی و تحلیل برنامه ریزی مسکن در کشور چین با رویکرد شهر فشرده (نمونه موردی: هنگ کنگ)

برنامه ریزی مسکن شالوده اصلی نظام برنامه ریزی شهری است و هدف اساسی آن تامین نیاز فضایی فعالیت های انسانی با توجه به محدودیت های منابع و امکانات موجود و همچنین عملکرد مطلوب و بهینه آن است به طوری که خواسته های اقشار مختلف را حمایت کند و از سوی دیگر در راستای اهداف کلان اقتصادی و اجتماعی باشد. با توجه به آمار منتشر شده توسط سازمان جهانی بهداشت امروزه حدود یک چهارم مردم جهان از سرپناه مناسبی برخوردار نیستند، بنابراین با توجه به افزایش آمار شهرنشینی و اهداف توسعه پایدار شهری، تامین مسکن معضلی جهانیست که توجه و برنامه ریزی دقیق و هدفمندی را نیاز دارد تا بتواند بر این امر فائق آید. هدف این پژوهش، بررسی ابتکارات و سیاست های برنامه ریزی در زمینه مسکن، به منظور دستیابی بر تجربیات کشورهای جهان با تاکید بر شهر فشرده می باشد. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است. گردآوری داده ها با استفاده از مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهند که مدیریت شهری هنگ کنگ با توجه به تراکم جمعیتی بالا و محدودیت هایی در سطح به دلیل موقعیت جغرافیایی خود با چالش هایی در حوزه مسکن مواجه بوده که توانسته با در نظر گرفتن سیاست هایی پایبند به اصول شهر فشرده و سازگار با محیط زیست، برنامه ریزی کارایی را ارائه و اجرا نماید، موفقیت های بدست آمده در این حوزه می تواند الگوی مناسبی برای سایر شهرهایی که باچنین مشکلاتی مواجه هستند، باشد.