مطالعه و ارزیابی نقش مدیریت شهری در جهت دستیابی به پایداری اجتماعی

پایداری اجتماعی اشاره بر حفاظت و نگهداری روابط و مفاهیم اجتماعی دارد که عاملی جهت تقویت و تحکیم سیستم های فرهنگی می باشد. همچنین شامل حفظ و گسترش ارزش ها و روابط اجتماعی شهروندان در سطح شهرها می باشد. فضاهای عمومی شهری عاملی موثر جهت شکل گیری و انسجام پایداری اجتماعی و فرهنگی در سطح شهرها می باشد. در این راستا ناپایداری اجتماعی، به عنوان مانعی در تحقق سایر ابعاد توسعه پایدار شهری عمل میکند که میتوان آنرا پیامد گسترش بیرویه فضائی شهرها، همراه با فقدان مدیریت مشارکتی و عدم توجه به نیازهای اجتماعی شهروندان تلقی نمود. نمود فضایی بی توجه به ابعاد اجتماعی برنامه های توسعه شهری رامیتوان از کمبود فضاهای عمومی مناسب و با هویت و عدم توجه به باززنده سازی فضاهای عمومی موجود شهری تشخیص داد. نبود چنین فضاهایی به مفهوم نادیده گرفتن اهمیت تعامل اجتماعی بعنوان پیشنیاز همگرائی روابط شهروندان، تشکیل سرمایه های اجتماعی، مشارکت و نهایتا پایداری اجتماعی به عنوان ضرورتی انکارناپذیر در تداوم حیات شهر سالم تلقی نمود، مقاله فوق توصیفی و تحلیلی بوده و با استفاده از مقالات معتبر و کتاب ها جمع آوری شده است. توصیف کلی از مدیریت، عامل اصلی و حیات بخش هر سازمان و نهادی است. مدیریت شهری در شهرها عهده دار موضوعات مرتبط با حیات شهری است، دستیابی به توسعه پایدار شهری به منظور ایجاد شهری مناسب زندگی حال و آینده شهروندان یعنی ایجاد شهر پایدار، ماموریت خطیر و الزام آور مدیریت شهری محسوب می گردد. هدف اصلی توسعه پایدار اجتماعی، تامین نیازهای اساسی، بهبود سطح زندگی، اداره بهتر اکوسیستم ها و آینده امن بیان شده است. پایداری در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و کالبدی مستلزم به کارگیری سیستم مدیریتی کارآمد است. از جمله نهادهای تاثیرگذار در امر مدیریت وتوسعه ی پایدار شهری شهرداری ها هستند.