اثر ریسک گریزی فرد در انتخاب پویای سبد مالی بهینه

آحاد جامعه اقتصادی در زندگی روزمره در حال تصمیمگیری برای افزایش مطلوبیت انتظاری خود در سطح معینی از ریسک هستند. به عنوان بخشی از فرآیندهای تصمیمگیری، فرد تصمیمگیرنده مایل است تا ثروت خود را به گونهای تخصیص دهد که حداکثر بازگشت انتظاری به سبد داراییهای او تعلق بگیرد. لذا این سوال همواره مطرح بوده است که سبد بهینه داراییهای یک فرد چگونه شکل میگیرد تا مطلوبیت انتظاری وی در سطح ریسک موردنظر در بالاترین مقدار ممکن قرار گیرد. پاسخ به این سوال برای تحلیلگران مالی از جنبه سرمایهگذاری و حضور در بازارهای مالی و برای اقتصاددان از جنبه تحلیل بازار داراییها و بررسی اثرات آن بر اقتصاد مورد توجه بوده است.اقتصادانان و ریاضیدانان مالی برای مدلسازی تصمیمگیری در مورد انتخاب سبد بهینه، از یک سو متغیرهای موثر در فرآیند تصمیمگیری افراد و از سوی دیگر، چگونگی واردکردن عدم قطعیت موجود در دنیای واقعی را مورد توجه قرار دادهاند. در مدل معرفیشده در این مقاله، فرد تصمیمگیرنده با دو دارایی ریسکی و بدون ریسک مواجه است، به طوری که بازده این دو دارایی متفاوت بوده و تابع مطلوبیت انتظاری فرد متغیری از ثروت (شامل ثروت اولیه و بازده سبد دارایی) می­باشد. تطبیق نتایجی که از مدلسازی مالی به دست می­آید با تئوری­های تصمیم­گیری در شرایط عدم اطمینان موجود در ادبیات اقتصاد خرد نشان­دهنده تاثیر سه عامل ضریب ریسک­­گریزی، بازدهی نسبی دارایی­ها و نوسان قیمت دارایی ریسکی در انتخاب سبد مالی بهینه توسط فرد می­باشد.