رابطه سازش یافتگی اجتماعی بر تاب آوری و احساس انسجام دانشجویان دانشگاه روزبهان ساری

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سازش یافتگی اجتماعی بر تاب آوری واحساس انسجام دانشجویان انجام شد. روش پژوهش توصیفیو از نو ع همبستگی و جامعه ی آمار ی پژوهش حاضر تعداد ۴۵۰۰ نفر ، دانشجویا ن دانشگا ه روزبهان ساری که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰مشغول به تحصیل بودند را تشکیل می داد که ۱۰۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده در پژوهش شرکت کردند. ابزارهای جمع آوریاطلاعات شامل پرسشنامه حس انسجام فرم آنتونووسکی، مقیاس تاب آور ی کانر و دیویدسون و پرسشنامه سازش یافتگی بل بود. تجزیه و تحلیلداده ها با استفاده از ضرایب همبستگی و رگرسیون گام به گام و از طریق نرم افزارهای Spss۲۳ انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده بین نمره کل حس انسجام و خرده مقیاس های ادراک پذیری، کنترل پذیری و معنی داری با سازش یافتگی نمره کل و همچنین با سازش یافتگی در خانه،سازش یافتگی تندرستی، سازش یافتگی اجتماعی، سازش یافتگی عاطفی، سازش یافتگی شغلی همبستگی مثبت و بین تاب آوری با سازش یافتگینمره کلی و همچنین با سازش یافتگی در خانه، سازش یافتگی تندرستی، سازش یافتگی اجتماعی، سازش یافتگی عاطفی، سازش یافتگی شغلیهمبستگی مثبت معناداری در سطح ۰/۰۱ برقرار بود . همچنین تاب آوری، حس انسجام، خرده مقیاس های ادراک پذیری، معنی داری و کنترل پذیری در پیش بینی پذیری تغییرات بر پایه سازش یافتگی نقش دارند که در مجموع ۴۶ درصد از تغییرات مربوط به متغیر ملاک را به طور معناداریP=۰/۰۱ پیش بینی می نمایند؛ بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که، حس انسجام و تاب آوری نقش مهمی در میزان سازش یافتگی دانشجویان ایفا می کنند و هدف قرار دادن این دو مولفه به وسیله درمان های روان شناختی می تواند در بهبود سازش یافتگی دانشجویانموثر باشد.