سرجسمه های عرفان و ادبیات عرفانی

بیش از ۱۲۰۰ سال از ظهور و پیدائی تصوف و عرفان و ادبیات آن گذرد . در این مدت ، سوالی که همیثه مطرح بوده و در این مقاله نیز نویسنده در جست و جوی پاسخ آنست اینکه ، آیا این مقوله آسمانی است، نورانی، ربانی، وحیانی و در یک جمله حقیقی و ماندگار است یا آنکه برای دستیابی به پاسخ این سوال ابتدا نظر بزرگان اهل عرفان بعد  علما، اهل سنت و تشیع و سرانجام محققان معاصر طرح و مورد ارزیابی واقع شده ، آنگاه نویسنده  بر اساس تعریفی که املا از جانب لوئی ماسینیون ابراز شده و توسط پل نویا باثبات رسیده است ، بحث را به سامان رساند نتیجه می گیرد که تصوف و ادبیات عرفانی در تحلیل نهاثی ، زمینی و حاصل تاویل گزاره های دینی با زبانی هنری و در حقیقث نوعی پلورالیزم معرفتی است .