نقد شبهات قرآنی مستشرقان در حوزه قرائات

علم قرائت یکی از علوم قرآنی است که نقش بسزایی در فهم قرآن دارد و اختلاف در قرائات، موثر در دریافت معانی مختلفی از قرآن خواهد بود. با توجه به اهمیت و ارتباط موضوع اختلاف قرائات با تغییر و تحریف الفاظ قرآن مستشرقان به تحقیق و طرح شبهات در این زمینه پرداخته­اند. نوشتار حاضر با بهره جستن از روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد انتقادی به بررسی شبهات مستشرقان مشهور ازجمله: نولدکه (۱۹۳۰م)، ریچارد بل(۱۸۷۶م) و آرتور جفری (۱۹۸۲م) در حوزه قرائات، به تحلیل و نقد آن می­پردازد. به نظر می رسد، آنچه پایه و اساس فکری این دسته از مستشرقان را شکل می دهد، در وجه اول، عنادورزی دیرینه ی غرب نسبت به مسلمانان است که این مسئله در رویکرد قرآن پژوهی ایشان نیز به چشم می خورد و وجه دیگر، عدم توجه به اصول پژوهش است، و به روشنی می توان دریافت که هدف مستشرقان ازاین گونه پژوهش ها، شناخت اسلام و قرآن نبوده و نیست. پژوهش های مستشرقان در مسئله قرائات قرآن، چه از جهت روش تحقیق، عدم بررسی منابع امامیه و عدم آگاهی کامل از مسئله اختلاف در قرائات، ازجمله کاستی ها و نواقص غیرقابل قبول مستشرقان است. پژوهشگران امامیه، برخلاف مستشرقان، هرگز به مسئله تحریف قرآن به نفع مذهب تشیع نپرداخته اند و مدعای این مسئله، پذیرش مسلم و قطعی مصحف عثمانی از ابتدای شکل گیری تا به امروز است. مقام معظم رهبری، تاکید خاص و ویژه ای بر نحوه قرائت تخصصی قرآن کریم دارند و در بیانات مختلف، ریزبینی ایشان به روشنی مشاهده می گردد. ایشان قرائت صحیح را مقدمه ای برای فهم و به دست آوری معرفت قرآنی بیان می کنند و در مورد نحوه قرائت قرآن کریم، به مسائلی همچون: تکرار آیات و کلمات، نحوه قطع و وصل اداء کلمات و «نفس کوتاه و بلند» پرداخته و آن را برای قاریان قرآن شرح داده اند و بر لزوم قرائت صحیح و مقدمات قرائت تاکید نموده اند.