بررسی تطبیقی مراجع حل اختلاف کارگر و کارفرما در ایران و کانادا

حساسیت اختلافات کارگری و کارفرمایی، پیچیدگی، اثرات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این اختلافات و لزوم برخورد سریع و خاص با آنها، حل و فصل اختلافات کارگری و کارفرمایی از طریق نظام قضایی عمومی را دشوار و به احتمال زیاد غیرممکن می سازد. قدرت کارفرما و شکنندگی کارگر به خاطر امکان اخراج وی توسط کارفرما و وابستگی شدید معیشت او به مزدی که در قبال انجام کار از کارفرما دریافت می دارد و نیز ضرورت اعتماد اجتماعی اقتضا، می کند که: اولا، رسیدگی و تصمیم گیری به اختلافات طرفین رابطه کار سریع و به دور از تشریفات و شیوه های معمول در مراجع قضایی انجام گیرد.ثانیا، رسیدگی با مشارکت نمایندگان دولت برای حفظ منافع جامعه و نظم اجتماعی، و نمایندگان طرفین اختلاف کارگران و کارفرمایان برای ملحوظ شدن واقعیت های صنفی و طبقاتی و دقایق و حقایق رابطه کار انجام شود. خاطر نشان می گردد که تخصصی شدن مراجع رسیدگی کننده از خصایص نظام های قضایی عصر جدید است و تجربه نشان می دهد که به منظور دادن پاسخی به مشکلات گسترش یافته زندگی انسان و رسیدگی به نحو مطلوب، تعداد و تنوع دادگاه های اختصاصی رو به فزونی است. البته تخصصی شدن حقوق دارای نقاط ضعف نیز می باشد و می تواند از احاطه حقوقدان بر موضوعات گوناگون مرتبط با یکدیگر بکاهد. علی ایحال تخصصی شدن از الزامات رسیدگی سریع و دقیق در نظام های قضایی است.