تحول تجربه زنانه عشق و ازدواج: مطالعه ای مردم نگارانه بر زنان تحصیل کرده و شاغل شهری در تهران

این مقاله در پی شناخت تاثیر عاطفه عاشقانه بر شکل­بندی ازدواج است. روش پژوهش، روند پژوهی مردم­نگارانه بود و داده­ها در خلال یازده سال (۱۳۸۴ تا ۱۳۹۵) از طریق مصاحبه­های عمیق و مشاهده گردآوری شد. نمونه­گیری در این پژوهش، هدفمند بود و افراد عمدتا بر حسب تحصیلات، شغل و سن  انتخاب شدند. این مقاله براساس یافته­های حاصل از مشارکت داوطلبانه ۴۶ تن از زنان شاغل و دارای تحصیلات دانشگاهی ساکن تهران فراهم شد.  یافته­ها نشان می­دهد که در نسل­های جوان­تر زنان، عشق تبدیل به امری ضروری در ازدواج شده است، در حالی­که در بین زنان مسن­تر عشق چندان مهم نبود و ازدواج از اهمیت زیادی برخوردار بود. همچنین، در خلال زمان ضرورت ازدواج به مثابه نابود کننده عشق، به چالش کشیده شد. با توجه به وجود یا عدم وجود عشق، سه نوع ازدواج سنتی، ازدواج انتخابی عاقلانه و ازدواج عاشقانه شناسایی شده است. چالش­های ازدواج عاشقانه از دوگانه­های مهم حاصل از تجربه عاشقانه شامل عشق سنتی/رابطه مدرن، زن معشوق/عاشق، مرد عاشق/شوهر و زن معشوق/همسر ناشی می­شود. در ازدواج سنتی و ازدواج انتخابی لزوما عشق پس از ازدواج دیده نشد.