بررسی اثر تنش رطوبتی و تراکم بوته بر شاخص های رشد و برخی صفات زراعی ذرت دانه ای در شرایط آب و هوایی اهواز ( Zea mays L.)

با توجه به اینکه هم اکنون کمبود آب یکی از مهمترین عوامل محدود کننده تولید محصولات زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد راهکارهای مدیریتی همچون برنامه ریزی آبیاری با توجه به مراحل حساس رشد گیاه به کم آبی و اعمال روشهای مدیریت زراعی می تواند عامل کلیدی برای رفع این مشکل بزرگ باشد. این پژوهش به بررسی واکنش عملکرد ذرت به تنش رطوبتی در مراحل مختلف رشد رویشی و سطوح مختلف تراکم در شرایط آزمایش و تاثیر این دو فاکتور بر شاخص های رشد و برخی صفات زراعی این گیاه پرداخته است. این آزمایش به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه شهید سالمی واقع در منطقه اهواز اجراگردید. تنش رطوبتی از طریق قطع آب در مراحل رشد رویشی به عنوان عامل اصلی در چهار سطح شامل قطع آبیاری در مرحله هشت برگی،دوازده برگی،ظهور گل نر و آبیاری مطلوب 9 بوته در متر مربع در کرتهای فرعی قرار گرفتند نتایج بدست آمده نشان داد که تنش / 8 و 5 /5،7/ و تراکم ذرت در سه سطح 5 رطوبتی و تراکم گیاهی تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی وارتفاع نهایی بوته داشتند. تنش قطع آب در مرحله 40 و / ظهور گل نر در مقایسه با تیمار آبیاری مطلوب به ترتیب باعث کاهش عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی به میزان تقریبی 4 32/9 درصد گردید همچنین نتایج نشان داد تنش قطع آب در مراحل مختلف رشدباعث کاهش شاخص سطح برگ کل گردید وافزایش تراکم نیز ، شاخص سطح برگ را به طور معنی داری افزایش داد. نتایج نشان داد،استفاده از تراکم های بالا در شرایط تنش ، نه تنها مفید نیست بلکه ممکن است نتایج نامطلوبی را در پی داشته باشد لذادر شرایط تنش های رطوبتی تناسب میان تراکم بوته ها و فراهمی آب در خاک الزامی است.