نقش نظریه های پزشکی قانونی در اثبات جنایت عمدی و غیرعمدی در نظام حقوق کیفری ایران

پیشرفت علوم و فنون در تمامی زمینه ها باعث شده که در بسیاری از اختلافات، دادرس بدون رجوع به اشخاص خبره نتواند به طور کامل و صحیح جنبه های موضوعی اختلاف را درک نماید و ناچار شود رای خود را با نظر اشخاصی بیاراید که به دلیل داشتن تخصص در علم یا فن خاص و یا حتی داشتن تجربه، تبحر و مهارت توانایی لازم را برای روشن کردن عناصر موضوعی مربوط به اختلاف دارا می باشند، کارشناسی به خصوص در امور کیفری از جایگاه مهمی برخوردار است از جمله پزشکی قانونی که ابزاری در دست قاضی برای حصول علم می باشد و این علم تخصصی می تواند قاضی را در وصول به حقیقت رهنمون سازد. در واقع این ابزار، زبان واقعیات و امارات است. هدف پژوهش حاضر که به روش توصیفی و تحلیلی می باشد، اثبات جنایات عمدی یا غیر عمدی با تکیه بر نظریه های پزشکی قانونی می باشد. نتایج تحقیق نشان داد که که نظریه کارشناسی در اثبات جنایات عمدی یا غیر عمد قاطع دعوا نیست؛ اما اعتباری دارد که گاهی تکلیف قطعی دعوا را روشن می کند. اعتبار این نظریه بسته به نگاهی است که دادرس بدان داشته و قناعت وجدانی است که از آن کسب می کند. امکان اعتراض به بدین آراء نیز ضامن حقوق طرفین و حفظ بی طرفی قضات است.