پیش بینی خودآسیب رسانی در دختران نوجوان براساس باورهای غیرمنطقی، دشواری در تنظیم هیجانی و حمایت اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف پیشبینی خودآسیبرسانی در دختران نوجوان براساس باورهای غیرمنطقی، دشواری در تنظیم هیجانی و حمایت اجتماعی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش توصیفی - همبستگی دربرگیرنده کلیه دانشآموزان دختر ۱۲ الی ۱۹ ساله خودآسیبرسان شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸ بود که در مدارس دولتی مشغول به تحصیل بودند که از این میان تعداد ۱۵۰ نفر که نمره یک انحراف معیار بالاتر از میانگین در سیاهه خودگزارشی خودآسیبرسانی کسب کردند، با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه باورهای غیرمنطقی جونز (۱۹۶۸)، مقیاس کژتنظیمی هیجانی گراتز و رومر (۲۰۰۴) و مﻘیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراکشده زیمت و همکاران (۱۹۸۸) گردآوری شد. داده ها با استفاده از روش های آمار ی تحلیل شدند. بین درماندگی در برابر تغییر، توقع تایید از دیگران، اجتناب از مشکل و بیمسئولیتی هیجانی با خودآسیبرسانی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد؛ بین عدم پذیرش پاسخهای هیجانی، دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجان به هنگام فشار، دشواری در انجام رفتارهای هدفمند به هنگام فشار، فﻘدان آگاهی، عدم وضوح هیجانی و دشواری کنترل تکانههای تحت فشار با خودآسیبرسانی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد؛ بین خانواده، اجتماع یا افراد مهم و دوستان با خودآسیبرسانی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد (۰۵/۰>p). به علاوه، مولفههای توقع تایید از دیگران توانایی، دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجان، دشواری کنترل توانایی پیش بینی خودآسیبرسانی را دارند (۰۵/۰>p)؛ به نظر میرسد این پژوهش تلویحات مهمی درخصوص ارتباط بین خودآسیبرسانی با باورهای غیرمنطقی، دشواری در تنظیم هیجانی و حمایت اجتماعی در در دختران نوجوان به همراه دارد.