نقش ژن SHIP۲ در لیپوژنز القایی توسط اولئات

مقدمه: مقاومت به انسولین یک وضعیت پاتولوژیکی است که میزان انسولین طبیعی خون قادر به ایجاد پاسخ بیولوژیکی طبیعی نیست. این کاهش پاسخ می­تواند تمام اثرات متابولیک انسولین را متاثر سازد. فسفاتازها ازجمله پروتئین تیروزین فسفاتازها ( Protein-tyrosine phosphatase ۱B (PTP۱B) ، Leukocyte common antigen-related protein (LAR) ، PTP-Sigma، PTP-α، SHP-۲)  گروهی از آنزیم­ها هستند که نقش مهمی در کنترل مسیر انتقال پیام انسولین بر عهده دارند. SRC homology ۲ domain (SH۲)–containing inositol ۵-phosphatase (SHIP۲) عضو مهم این خانواده بوده که در کنترل مسیرهای انتقال پیام بویژه انتقال پیام انسولین نقش دارد. لیپوژنز کبدی و تولید لیپوپروتئین غنی از تریگلیسرید از طریق مسیر فسفاتیدیل اینوزیتول کیناز (PI۳K) تنظیم می­گردد. با این وجود نقش تنظیم کننده منفی این مسیر یعنی SHIP۲ در این فرایند (لیپوژنز کبدی) به خوبی مشخص نمی­باشد. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر مکانیسم مولکولی ارتباط دهنده بین بیان SHIP۲ و دیس­لیپیدمی دیابتی با استفاده از افزایش و کاهش بیان ژن SHIP۲ به کمک سیستم رتروویرس در حضور اولئات (۰.۵ میلی مولار) بررسی گردید. یافته ها:  نتایج مطالعه نشان داد که افزایش بیان ژن SHIP۲ به میزان ۲۸% سبب افزایش لیپوژنز و مهار فعالیت SHIP۲ از طریق افزایش بیان فرم جهش یافته این پروتئین، به میزان ۴۰% سبب کاهش لیپوژنز در مقایسه با  گروه کنترل شده است. همچنین افزایش بیان SHIP۲ از طریق افزایش بیان ژنهای SREBP۱c، FAS و ACC سبب تحریک لیپوژنز (افزایش تریگلیسرید داخل و خارج سلولی) در حضور اولئات گردید. از طرف دیگر مهار SHIP۲ از طریق کاهش بیان ژنهای دخیل در لیپوژنز سبب بهبود لیپوژنز القایی توسط اولئات شد. بحث و نتیجه گیری:  مجموعا نتایج مطالعه حاضر بیانگر اهمیت SHIP۲ در لیپوژنز کبدی در شرایط مقاومت به انسولین بوده و مهار آن می­تواند بالقوه در درمان دیس لیپیدمی دیابتی مطرح شود.