تحلیل خصوصی سازی خدمات ترویج و آموزش کشاورزی در نظام کشاورزی ایران

ترویج کشاورزی یکی از ابزارهای توسعه کشاورزی است که بر سرمایه های انسانی تکیه دارد. لزوم تغییر در ساختار سازمانی ترویج کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران از دیدگاه صاحب نظران، موضوعی حائز توجه است و این نکته توسط اندیشمندان این حیطه مورد توجه قرار گرفته است . خدمات ترویج ، آموزش و مشاوره کشاورزی که تاکنون به وسیله بخش دولتی عرضه شده است ، به خاطر ناتوانی کارکردهای مورد انتظار، اثربخش نبودن هزینه ها و عدم کارایی موثر آن ها مورد انتقاد گسترده قرار گرفته است ؛ در حالی که سازمانها و تشکل های غیردولتی عرضه کننده خدمات ترویجی و آموزشی کشاورزی ، می توانند نقش مهمی در بهبود عرضه ی خدمات کشاورزی برای کشاورزان داشته باشند. از این رو در تحقیق حاضر که به روش مروری و با استفاده از منابع مکتوب و اینترنتی تهیه شده، ضمن بررسی مفاهیم خصوصی سازی و اهداف آن در ترویج کشاورزی به بررسی اهمیت خصوصی سازی ترویج کشاورزی در ایران به بررسی نتایج مورد انتظار خصوصی سازی نیز پرداخنه شد.