تاثیر اقدامات احیایی دریاچه ارومیه بر میزان تاب آوری زیست محیطی جوامع محلی روستایی

یکی از راهکارهای اساسی کاهش آسیب پذیری در سیستم های اجتماعی و در نتیجه تقویت پایداری جوامع محلی در برابر بحران-های زیست محیطی ، افزایش میزان تاب آوری این جوامع در برابر اختلال و آشفتگی ایجادشده در سیستم های اکولوژیکی است . مطالعه حاضر، با هدف ارزیابی تاثیر اقدامات احیایی دریاچه ارومیه بر میزان تاب آوری زیست محیطی از دیدگاه جوامع محلی انجام شد. جامعه آماری تحقیق را کلیه دامداران و کشاورزان (سرپرستان خانوار) روستای آغداش تشکیل می دهند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ساختارمند می باشد که برای ارزیابی شاخص های انتخاب شده گویه های مناسب بر اساس طیف لیکرت طراحی شده است . نتایج آزمون فریدمن نشان داد که اهمیت و رتبه شاخص های ارزیابی تاثیر اقدامات ستاد احیا در میزان تاب آوری زیست محیطی از دیدگاه جوامع محلی باهم متفاوت است . طبق نتایج از دیدگاه جوامع محلی ؛ تاثیر اقدامات ستاد احیا در میزان تاب آوری زیست محیطی بیشتر مرتبط با شاخصهای آگاهی زیست محیطی ، مدیریت دام و مرتع و عملیات احیا بیولوژیک به ترتیب با میانگین رتبه ۵۶/۱۱ , ۹۹/۱۰ و ۳۹/۱۰ میباشد. با توجه به شکست روشهای مدیریتی نامناسب در زمان بحران های طبیعی ، بهتر است در جهت کاهش اثرات منفی این بلایا به سوی ایجاد جوامع تاب آور با ظرفیت سازگاری بالا حرکت نمود که این موضوع بدون شناخت و ریشه یابی ضعف های جامعه و افراد وابسته نظیر بهره برداران و ارتباط مداوم نهادها و سازمان های مسئول با جوامع محلی به وسیله تسهیلگران اجتماعی ، میسر نخواهد بود.