مروری بر روش های اتصال عرضی در نانوالیاف و کاربرد آن ها در صنایع غذایی

در دهه های اخیر فرآیند الکتروریسی به عنوان روش ساده و ارزان قیمت و به دلیل توانایی تولید الیاف بسیار ریز با قطر متوسط در محدوده زیر میکرومتر تا محدوده نانومتر، توجه بسیاری را در صنایع مختلف به ویژه در صنایع غذایی به خود جلب کرده است . با این حال به کارگیری گسترده آن با برخی محدودیت ها از جمله ویژگی های مکانیکی ضعیف و میزان حل شوندگی بالای برخی از الیاف در آب همراه است . یکی از روش های مناسب برای بهبود ویژگی های الیاف حاصل از الکتروریسی اتصال عرضی کوالانسی و غیر کوالانسی می باشد. روش های فیزیکی و شیمیایی مختلفی به منظور اتصال عرضی الیاف حاصل از الکتروریسی مورد استفاده قرار گرفته اند. استفاده از گلوتارآلدئید در میان روش های شیمیایی و به کارگیری حرارت در میان روش های فیزیکی به طور گسترده تری مورد بررسی قرار گرفته اند. با این حال گلوتارآلدئید یک ترکیب سمی است و به دلیل ایجاد مشکلات سلامتی در انسان برای استفاده در صنعت غذا مناسب نمی باشد و بایستی از ترکیبات دیگری که فاقد سمیت و دارای کارآیی بالا هستند استفاده نمود. با به کارگیری اتصال عرضی مقاومت مکانیکی و حرارتی الیاف و همچنین پایداری آبی آن ها به طور چشمگیر و مناسبی افزایش می یابد. از جمله کاربرد های اتصال عرضی در الیاف حاصل از الکتروریسی می توان به تثبیت آنزیم ها و همچنین بسته بندی مواد غذایی اشاده نمود. بنابراین به نظر می رسد به کارگیری اتصال عرضی کاربرد گسترده الیاف در صنایع غذایی را امکان پذیر سازد.