بررسی اثر اکسیداسیون مغز گردو پوشش داده شده با نانوالیافهای زئین

الکتروریسی روشی موثر، کارآمد و مقرون به صرفه برای تولید نانوالیاف از پلیمرهای سنتزی و طبیعی است که در سال ۱۹۳۴ میلادی توسط فرمهالز اختراع شد. این روش در درونپوشانی ، پوشش دهی موادخوراکی و بسته بندی فعال موادغذایی به کار می رود. در این پژوهش ، غلظت های مختلف زئین (پرولامین ذرت) مورد بررسی قرارگرفت . برای انتخاب بهترین غلظت زئین ، دو غلظت مختلف ۲۵ و ۳۰ درصد (وزنی /حجمی ) در نظر گرفته شد. شرایط فرایند الکتروریسی به ترتیب ولتاژ ۱۵ کیلوولت ، سرعت جریان ۵/۰ میلی لیتر بر ساعت و فاصله ۱۰۰ میلی متر است . سپس عصاره آبی -اتانولی اسپیرولینا در مقادیر ۲، ۵، ۸ و ۱۰ درصد درون نانوالیافهای زئین با استفاده از حلال استیک اسید خالص بارگذاری شد. نتایج آزمون فنول و فلاوونوئید کل نشان داد که عصاره اسپیرولینا خاصیت پاداکسندگی بسیار خوبی را دارد، از این رو به عنوان یک ترکیب زیست فعال پیشنهاد می شود. هدف این پژوهش ، بررسی روند اکسیداسیون مغزهای گردو پوشش دادهشده با نانوالیافهای زئین در طی ۲۴ هفته است . نانوالیافهای زئین الکتروریسی شدند و می توان از آنها به عنوان پوشش در مواد غذایی به منظور کاهش اکسیداسیون استفاده کرد.