استرس شوری بر ترکیبات شیمیایی دانه گندم

گندم جایگاه ویژه ای برای تضمین امنیت غذایی و تغذیه ای دارد. با این حال، افزایش شوری خاک و آب تهدیدی جدی برای تولید آن در سطح جهانی است . تنش شوری بر رشد و نمو گندم تاثیر منفی به جا می گذارد و منجر به کاهش عملکرد و کیفیت دانه می شود. گندم از طیف وسیعی از مکانیسم های فیزیولوژیکی ، بیوشیمیایی و مولکولی برای سازگاری با تنش شوری استفاده می کند و با خنثی کردن اثرات نامطلوب محیط های شور، رشد و عملکرد را بهبود می بخشد.اخیرا استراتژی های سازگاری و مدیریتی مختلفی برای کاهش اثرات مضر استرس شوری بر خواص کمی و کیفییت تغذیه ای گندم ایجاد شده است . این بررسی بر اثرات مضر تنش شوری بر عملکرد و ترکیبات دانه ی گندم همراه با استراتژی های انطباق و کاهش مضرات ناشی از استرس شوری ، با هدف تولید پایدار و افزایش سطح امنیت غذایی تاکید دارد.