بهینه سازی استخراج ژلاتین پای مرغ به روش اسیدی

صنعت طیور هرساله تعداد زیادی فرآورده جانبی مانند پای مرغ تولید می کند. این محصولات جانبی حاوی پروتئین نسبتا بالایی بویژه کلاژن می باشند و برای تولید ژلاتین بسیار موثر هستند. ژلاتین یک بیوپلیمر با خواص منحصر به فرد است که کاربرد بسیارگسترده ای در صنایع غذایی ، داروسازی و عکاسی دارد. در این تحقیق به منظور تعیین شرایط بهینه استخراج ژلاتین به روش اسیدی از پای مرغ، به ترتیب اثر چهار متغیر غلظت اسید سولفوریک (۱-۳نرمال)، نسبت اسید به آب مقطر(۲-۶ حجمی / حجمی )، دمای (۶۰-۹۰ درجه سانتی گراد) و زمان (۱- ۵ ساعت ) بر روی بازده و قدرت ژل مورد بررسی قرار گرفت . نتایج آزمایش ها با استفاده از روش طرح مرکب مرکزی سطح پاسخ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . آنالیز واریانس اثر هر چهار متغیر غلظت ، نسبت ، دما و زمان استخراج در مدلهای رگرسیونی بازده و قدرت ژل معنی دار بودند. هم چنین اثرات درجه دوم غلظت ، دما و زمان و اثرات برهمکنش غلظت - نسبت و دما - نسبت بر روی پاسخ های بازده و قدرت ژل معنادار نشان داده شد. شرایط بهینه استخراج اسیدی در حداکثر بازده و قدرت ژل به ترتیب ( دمای ۴۰/۷۶درجه سانتی گراد)، زمان(۳ساعت )، غلظت (۲نرمال) و نسبت اسید به آب مقطر(۴:۱حجمی /حجمی ) مشخص گردید. خواص حرارتی نمونه بهینه ژلاتین توسط گرماسنج روبشی تفاضلی سنجیده شد و نتایج نشان داد دمای ذوب ژلاتین پای مرغ بیشتر از ژلاتین گاوی است (۰۵/ ۰