رویکرد زمینه گرایی با تاکید بر معماری بومی در طراحی مدرسه ۶کلاسه در اهواز

معماری امروز ما بنا به دلایل متعددی، در بسیاری از زمینه ها، دچار نقصان و کمبودهایی است که باعث می شود برآیند معماری موجود، در نقش و جایگاه مورد انتظار آن، قرار نگیرد. زمینه گرایی از جمله مباحثی است که در دهه های اخیر به علت آشفتگی معماری و چهره ی شهرها مطرح شده است. با شناخت زمینه و معماری زمینه گرا و ارتباط آن با معماری بومی هر شهر می توان معماری زمینه گرایی با تاکید بر معماری بومی را ارائه نمود. موضوع مورد طراحی در این مقاله یک بستر آموزشی با عنوان دبستان ابتدایی شش کلاسه در نظر گرفته شده است. هدف مقاله ارائه راهکارهای معماری جهت طراحی دبستان ابتدایی مبتنی بر زمینه گرایی و تاکید آن بر معماری بومی است؛ همچنین از اهداف آن ایجاد پیوند و تعامل میان محیط و انسان می باشد. در این پژوهش ابتدا تاریخچه ای از نظام آموزشی در ایران، نیازهای روان شناختی کودک، ابعاد زمینه گرا شامل زمینه کالبدی، تاریخی، اجتماعی و فرهنگی، اقلیمی بیان و پیوند زمینه گرایی و روانشناسی بیان می شود. انجام تحقیق بر مبنای پژوهش های کیفی و روش پژوهش توصیفی تحلیلی است. در بخش نظری گرد آوری داده ها بر مبنای مطالعه ی مباحث تئوری در معماری با رویکرد زمینه گرایی به روش مطالعه ی کتابخانه ای و اسنادی صورت پذیرفته است. همچنین بررسی مدارس در داخل و خارج از کشور به عنوان نمونه های مشابه این بستر و تجزیه و تحلیلآنها به منظور دستیابی به کمبودها و نقصان های موجود و تلاش برای رفع آنها در طراحی دبستان و سپس تجزیه و تحلیل سایت موضوع طراحی از فعالیتهای روش میدانی خواهد بود. بر این اساس در پژوهش پیش رو به مطالعه و شناخت فرهنگ و بافت شهری اهواز پرداخته می شود؛ سپس به کشف راهکارهایی جهت طراحی این بستر فرهنگی بر اساس بافت موجود با هدف پیوند محیط با فضا پرداخته شده است.