اثربخشی ارتقاء خودمراقبتی در کاهش بستری مجدد بیماران با نارسایی قلبی: یک مطالعه مروری

مقدمه: بیماری های مزمن به دلیل داشتن علل مختلف، عوامل خطر گوناگون و دوره های پنهان طولانی مدت، باعث ایجاد اثرات نامطلوب بر کیفیت زندگی افراد مبتلا شده و با ناتوانی، اختلال عملکرد و مرگ زودهنگام همراه است (۱). نارسایی قلبی مزمن یکی از شایع تربن بیماری های قلبی عروقی است که میزان عود مجدد و بستری شدن بالایی دارد (۲). جهت پیشگیری از پیامدهای مرتبط با بیماری و ارتقا کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در نارسایی قلبی، خودمراقبتی جزء اساسی است (۳). مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی خودمراقبتی در کاهش بستری مجدد بیماران با نارسایی قلبی انجام شده است. روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای مروری است و در آن مرور متون با استفاده از جستجوی مقالات در پایگاه های اطلاعاتی انگلیسی زبان Web of Science، Pubmed، Scopusو google scholar و پایگاه های اطلاعاتی فارسی زبان SID و Magiran از ۲۰۰۰ تا سال ۲۰۲۱ و با کلیدواژه های خودمراقبتی، بستری مجدد، نارسایی قلبی به فارسی و با کلیدواژه های انگلیسی Self-care، Readmission و Heart Failure انجام شده است. با توجه به معیارهای ورود و خروج، مقالات انتخاب و وارد پژوهش شدند. بحث: در مطالعه انجام شده ۵۷ مقاله انتخاب و ۲۶ مقاله مقاله حائز شرایط بوده و وارد پژوهش شدند. نتایج نشان داد که رفتارهای خودمراقبتی بیماران با نارسایی قلبی در هر سه حیطه حفظ، مدیریت و اطمینان خودمراقبتی کیفیت نامطلوبی دارد. بررسی و تجزیه وتحلیل داده ها بیانگر این بود که ارتقای خودمراقبتی بیماران با نارسایی قلبی می تواند به طور قابل توجهی بستری مجدد را در آنها کاهش دهد. نتیجه گیری: بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با ارتقاء خود مراقبتی در هر سه حیطه پیامدهای منفی کمتری در نتیجه بیماری نشان دادند. انجام مداخلاتی با هدف ارتقای خود مراقبتی در این بیماران احتمال بستری مجدد را کاهش خواهد داد.